02:06
dhammatinna
၃၅။ နိမၼာနရ။ ဘုံဘက်၍႕။ ႂကြလာေသာလား။ ႐ြ႐ြတြားလ်က္။ ပတၱျမားရည္ေကာင္း။ ေ႐ႊနားေတာင္းလည္း။ နီေမာင္းရဲးရဲး။ အလွ်ံဝဲးလ်က္။ ပုလဲးေရာင္ေတာက္။ ေဖြးေဖြး ေရာက္သား။ လက္ေကာက္မုတၱံ။ ထြန္းေရာင္ပႏွင့္။ လွသည္ကိုယ္ဝယ္။ လြန္တင့္ တယ္သား။ ႏႈိင္းဖြယ္တုလြတ္။ ပန္းလႊာဝတ္လ်က္။ ေရာင္လႊတ္႐ူပ။ တုမရသား။ အလွထြတ္စြန္။ ဥမၼာမြန္သည္။ ေဟမဝႏၱာ။ လြန္သာယာသား။ မဟာေတာင္က။ မာလုဝဟု။ မည္ရညံ့သက္။ ႏြယ္သုိ႔လက္ႏွင့္။ ဘယ္ရက္ခါႏွယ္။ ငါ့ကိုတြယ္၍႕။ ။လည္ဝယ္ဖက္ပါ လတၱံ႕နည္း။
This is featured post 1 title
Replace these every slider sentences with your featured post descriptions.Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these with your own descriptions.
This is featured post 2 title
Replace these every slider sentences with your featured post descriptions.Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these with your own descriptions.
This is featured post 3 title
Replace these every slider sentences with your featured post descriptions.Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these with your own descriptions.
Tuesday, 19 July 2011
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၃၄)
၃၄။ အထက္ျမင့္ေခါင္။ ဥဒည္းေတာင္က။ ေ႐ႊေရာင္လန္းလန္း။ ဖန္ဘုံနန္းလည္း။ တ သန္းကြာဝယ္။ ၾကက္သငယ္ႏွင့္။ ၿပိဳင္ဆြယ္ေသာ္ကား။ ဝန္းေသာခါတြင္။ စဥ္လာလက္ သုံး။ ေ႐ွကထုံးျဖင့္။ ၿမိဳ႕လုံးေမွာင္လြင့္။ မီးေရာင္ပြင့္သား။ သဘင့္ခ်ိန္ခါ။ ထြက္စံရာ၌။ ေဝဟာဘုံခန္း။ ေလသာနန္းကို။ လွစ္တြန္းဖြင့္ကာ။ ပန္းႀကဲလွာေသာ္။ စႏၵာေ႐ႊလ။ ႏွစ္ၿပိဳင္ပဟု။ ငါ့စိတ္ဝယ္တိ။ မွတ္ေပမိ၏့။ ဣတၳိကိစၥ။ ဟူသမွ်ပင္။ ေကာင္းစြျပည့္စုံ။ ေက်းဇူးပုံသား။ မယ္ဥမၼာသည္။ ငါ၌႐ူပ။ ဦးေခါင္းကလွ်င္။ စ၍႕စဥ္လ်က္။ ညံ့သည့္ လက္ႏွင့္။ ။ ႏွစ္သက္ေစပါ လတၱံ႕နည္း။
Monday, 18 July 2011
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၃၃)
၃၃။ အိမ္ႀကီးဧရာ။ ျပဴေလသာက။ မာလာလက္ထဲး။ ယူကာႀကဲးသည္။ ၿပိဳင္တြဲး ယွဥ္ၾက။ စံမရသား။ အလွနတ္လြန္။ ဥမၼာမြန္ကား။ ေဟဝန္စုံေၾကာ။ ၿမိဳင္ေျခေတာဝယ္။ တေယာမိေက်ာင္း။ ေစာင္းႏွင့္လိုက္မွီ။ ကခုန္သီလ်က္။ ကိႏၷရီမ။ မ်က္ခ်ဳိလွႏွင့္။ ႐ႊင္ပ်သံသာ။ ကိႏၷရာ၏့။ သည္းခ်ာႏူးေအာင္။ ႏွလုံးေဆာင္သုိ႔။ မင္းေခါင္ယူက်ဳံး။ ငါ့ႏွလုံးကို။ မွီအုံးေခြေအာင္။ စု႐ုံးေဆာင္၏။ ေ႐ႊေရာင္ပ်ံ႕ပ်ဴး။ ေ႐ႊနဖူးႏွင့္။ ေကာ့ျဖဴး မ်က္ေတာင္။ ေ႐ႊမ်က္ေမွာင္မွ။ ေ႐ႊေ႐ာင္ဝင္းလွ်ံ။ ေ႐ႊႏွံတံတြင္။ သံပရာဖ်ား။ ေ႐ႊ႐ြက္ နားလည္း။ ျပန္႔ကားေ႐ႊေသြး။ ေ႐ႊလည္ေရး၌။ ေ႐ႊေက်းလည္ရစ္။ ေပၚစသစ္သုိ႔။ သနစ္ကုန္စင္။ ႐ႈတိုင္းပင္လွ်င္။ ေကာင္းအင္စုံစြာ။ မယ္ဥမၼာသည္။ မာယာပန္းေမႊး။ ငါ့ကိုေပး၍႕။ ။ ၾကင္ေရးသြဲ႕႐ွာ ေလသေလာ။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၃၂)
၃၂။ ပဋိႆေႏၶ။ အဟိတ္ေန၍။ ေႁမြ၏့အလား။ ျဖစ္တုံျငားလ်က္။ ဖြားလတ္တုံဖိ။ ပဝတၱိ၌။ သီရိမၫႈိး။ နတ္မ်ဳိးအသြင္။ ေျမလွ်ဳိးမိုးပ်ံ။ ေတဇာလွ်ံ၍႕။ ကမၼဇိဒၶိ။ တန္းခိုး ႐ွိသား။ ဘူရိဒတၱ။ တြင္နာမႏွင့္။ နာဂသနင္း။ ေပးလိုက္လွ်င္းသည္။ ျခငး္ျခင္းနီသား။ မတၱျမားကို။ ပုဏၰားမယူ။ မွားေသာတူျဖင့္။ လူတို႔ထြတ္ထား။ မင္းတရားလည္း။ ဘ ဘြားသေဌး။ ခ်စ္ျမတ္ေလးသား။ ရင္ေသြးရတနာ။ ေစာဥမၼာကို။ ဆက္လွာႏွင္းအပ္။ ေ႐ွးဦးလပ္၌။ တပ္ၾကပ္ယူရာ။ မပယ္သာဟု။ စဥ္လာစကား။ ႐ွိလ်က္သားႏွင့္။ ေထာက္ ထားမ႐ွိ။ မယူမိ၍႕။ ႀကီးဖိေနာင္တ။ ရသည္အတြက္။ အသတိပ်က္လွ်င္။ အိပ္စက္မေပ်ာ္။ ျမည္တမ္းေသာ္ကား။ ထိုေရာ္ကာလ။ ျပဴတင္းဝက။ ေ႐ႊလမင္း့ႏွယ္။ ဥမၼာမယ္လည္း။ ငါ့ဝယ္မ်က္စိ။ ႏွလုံး႐ွိလ်က္။ ခ်စ္ဖိေသာ့ႏွယ္။ ႏွစ္သက္ဖြယ္ႏွင့္။ စံပယ္လ်က္ပင္။ ၾကည့္သည္ထင္သည္။ ။ ခ်စ္ခင္တဲ့႐ွာ ေလသေလာ။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၃၁)
၃၁။ တဆဲ့ေလးေထြ။ ဝန္းရစ္ေခြသား။ ေရႏွင့္ကားေတာင္။ အလယ္ေခါင္တြင္။ ေလး ေရာင္ျခည္လႊတ္။ ျမင္းမိုရ္ထြတ္ဝယ္။ သုဒႆန။ အစိုးရသည္။ သိၾကား့ၾသဇာ။ နတ္ သုဒၶာကို။ ေတာမွာေပ်ာ္ေလ့။ က်င့္သိမ္ေမြ႕သည့္။ ရေသ့ျမတ္အား။ လႉတုံျငားက။ တရားခ်င့္ေထာက္။ ျမတ္ရာေကာက္၍႕။ ေလးေယာက္ေႏွာင္းေမြး။ စားဦးေပးမွ။ ထုံ ေမႊးပုပၹ။ နတ္ပန္းရသည့္။ သိၾကား့ရင္လႈံ။ ဝတိန္ဘုံ၌။ ရိပ္ၿမဳံေပ်ာ္ပါး။ စံဟုထား သား။ ေလးပါးေရာင္ညီး။ နတ္သၼီးမူ။ အႀကီးအာသာ။ သဒၶါသီရိ။ ဟိရိမိတို႔။ ႏႈိင္းၫွိစရာ။ မယ္ဥမၼာကား။ တန္းဆာဆင္လ်က္။ ၿပိဳးၿပီးျပက္ႏွင့္။ ပန္းလက္ဆုပ္ကာ။ ႀကဲးေသာ ခါတြင္။ ပုဏၰာတိထီ။ ပႏၷသီ၌။ ဃဋီသုန္း၍႕။ ျပည့္သည္ေန႔ဝယ္။ အေ႐ွ႕ျပဳဗၺာ။ မ်က္ႏွာ စာက။ ေသာ္တာေငြစက္။ ႏွစ္ၿပိဳင္တက္၍႕။ ထြက္သည္သဏၭာန္။ ပန္းႀကဲးဟန္ႏွင့္။ ဆဒၵန္ဆင္က်ဳံး။ သြင္းေသာထုံးသုိ႔။ ယူက်ဳံးေနာင္တ၊ ရပေစသား။ ငါ့အမွားကို။ မယ္ ကားေ႐ွးက။ ဝမ္းနည္းလွ၍႕။ ျပလိုက္သလို။ စိတ္ထဲးသို၍႕။ ။ငါ့ကိုႏြဲ႕႐ွာ ေလသ ေလာ။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၃၀)
၃၀။ ႐ွစ္ေသာင္း့ေလးေထာင္။ ေလးေထြေရာင္ႏွင့္။ ျမင့္ေခါင္အေစာက္။ ႏွစ္ျပန္ေအာက္ ဝယ္။ ခုံေလာက္ပတၱျမား။ သုံးလုံးၾကားတြင္။ ႏုထြားပြင့္ဝတ္။ ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ႏွင့္။ သခြတ္ နန္းေပၚ။ စံျမန္းေပ်ာ္သည္။ နတ္ေက်ာ္ရင္ႏွစ္။ သၼီးစစ္ကို။ ကသစ္ ဘုန္းေခါင္။ ဉာဏ္ျဖင့္ေဆာင္၍႕။ ေ႐ႊေတာင္ထိပ္တြင္။ နန္္းညာတင္သား။ နတ္႐ွင္သည္လ်ာ။ သုဇိ တာသို႔။ ေကသာေလာမာ။ နခါဒႏၱံ။ မံသံတေစာ။ ေခ်ာေမာေျပျပစ္။ ႐ိုးဆစ္႐ိုးဆက္။ ေျခလက္နားႏွာ။ ကိုယ္အဂၤါကို။ ပညာလူကုံ။ ဖေယာင္းပုံႏွင့္။ နိတုံဇမၺဴ။ ျမရည္ကူ၍႕။ သြန္းမူ႐ုပ္ဝါ။ မတူရာသား။ ပဒုမၼာပြင့္။ ေ႐ႊၾကာတင့္သုိ႔။ ကိုယ္ႏွင့္ေတာ္စြာ။ မယ္ဥမၼာ၌။ မယ့္ႏွင့္ လိုက္ေအာင္။ သိန္းထုိက္အဖိုး။ ပုဆိုးေခၚၿမဲး။ ေ႐ႊဝတ္လဲးလည္း။ နီရဲးပန္းလွ်ံ။ သက္တံေရာင္လို။ ဖိတ္ဖိတ္စိုသား။ ခိုေျခအသြင္။ ဝတ္လ်က္ပင္တည့္။ ျမင္လွ်င္လွ ဆုံး။ ငါ့ႏွလုံးကို။ ။ယူက်ဳံးႏွံ႔႐ွာ ေလသေလာ။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၂၉)
၂၉။ (၂၆) ယာ ပုဏၰမာေယ မိဂ မႏၵေလာစနာ၊
ဥပါဝိသိ ပု႑ရီ ကတၱစဂႌ၊
ေဒြ ပုဏၰမာေယာ တဒဟု အမညာဟံ၊
ဒိသြာ ပါရာဝတ ရတၱဝါသိနႎ။
ဘုရားပြင့္လ်ာ။ ထိုေရာခါဝယ္။ နိမၼာနရ။ ေဒဝဓီတာ။ နတ္ကလ်ာသို႔။ ဥမၼာဒႏၱီ။ ဆင္း သိဂႌ၏့။ ၾကန္ညီ႐ုပ္ပုံ။ အလုံးစုံကို။ အာ႐ုံမကင္း။ ႏွလုံးသြင္းေၾကာင့္။ အရင္းမေသ။ အၫြန္႔ေဝသား။ ေျမမွငုတ္ငုတ္။ ဆီးကိုခုတ္သုိ႔။ ပုဂၢိဳလ္ခႏၶာ။ နာမ္႐ုပ္မွာ၌။ ငါးရာ ေထာင္မွီး။ ႏွိပ္စက္ႀကီးေသာ္။ ေခၚယီးေခၚေယာင္။ ကေတာင္ကေခ်ာက္။ စိတ္ေနာက္ မသာ။ ျမည္တမ္းကာမူ။ ဥမၼာဒႏၱီ။ ေဒဝီမယ္လ်။ ႐ႈမဝႏွင့္။ ႏႈိင္းဆစရာ။ ကြ်န္ေလး ျဖာကို။ စၾကာေ႐ွ႕တည္။ ႐ွာေဖြႏွည္းလည္း။ ပန္းမည္႐ုံသာ။ မရရာတည့္။ ဝါတာမိဂ။ သမင္မသည္။ ေၾကာက္လွမခ်ိ။ တုန္လႈပ္ဖိလ်က္။ မ်က္စိတည့္တည့္။ ၾကည့္ေသာ့ ခါဝယ္။ မ်က္လုံးႏွယ္ႏွင့္။ ႐ႈဖြယ္စု႐ုံး။ သူရယ္ၿပဳံးသည္။ ။ခ်စ္ထုံး ဖြဲ႕႐ွာ ေလ သေလာ။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၂၈)
၂၈။ ဥမၼာဒႏၱီ။ ဆင္းသိဂႌကို။ သီဝိရာဇ္မင္း။ ေ႐ႊျပဴတင္း၌။ ျမင္လွ်င္းသည္မွ။ ဤကစ ၍႕။ တသျမည္တမ္း။ ေခၚေယာင္ယမ္း၍႕။ ။အလြမ္းဂါထာ ႏႈတ္ေတာ္ျဖာ တည္း။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၂၇)
၂၇။ ေလာသာျပဴျမင့္။ ျပဴတင္းဖြင့္၍႕။ ပန္းပြင့္ဆုပ္ကာ။ ႀကဲးၿပီးခါလွ်င္။ ဥမၼာဒႏၱီ။ ဆင္း နတ္ပီလည္း။ မဟီတလ။ နရအုပ္ေဆာင္း။ တုန္လႈပ္ေၾကာင္းကို။ ေရာင္ေကာင္းလွ်ံ ဝင္း။ သိတုံလွ်င္းက။ ျပဴတင္းပိတ္ကာ။ ဝင္ေလပါ၏။ နရာတမြတ္။ လူမ်ားထြတ္လည္း။ မတ္ႀကီးသာလွ်င္။ သည္သဘင္ႏွင့္။ တိုင္းခြင္သည္ျပည္။ ေလ်ာက္ပတ္သည္ဟု။ ငါမ လည္လို။ ျပန္ေတာ့ဆို၍႕။ ထိုကလ်င္စြာ။ ျပန္ခဲ့လာမွ။ ပါသာဒဆင့္။ ျပာသာဒ္ျမင့္ ထက္။ မင္းမင္း့မွန္ကူ။ တက္ေတာ္မူ၍႕။ မထူေလ်ာင္းလ်က္။ သတိပ်က္လွ်င္။ အိပ္ စက္မေပ်ာ္။ ေယာင္ယမ္းေခၚသည္။ ။ႏႈတ္ေတာ္ဥမၼာ ဒႏၱီတည္း။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၂၆)
၂၆။ (၆၁) အေမၻာ အေမၻာ နာမမိဒံ ဣမိႆာ၊
မတ်ာစ ေပတ်ာစ ကတံ သုသာဓု၊
တဒါ ဟိ မယွံ အပေလာကယႏၱိ၊
ဥမၼတၱကံ ဥမၼာဒႏၱီ အကာသိတိ။
တရာ့ငါးဆယ္။ မ်ားႂကြယ္ယူဇနာ။ ေဝယႏၱာႏွင့္။ စၾကာပ်ံလႊား။ နတ္ရထားတြင္။ နတ္ သားတေထာင္။ ျမင္းေယာင္ေဆာင္ကို။ သင့္ေအာင္ေဆာ္ႏႈိး။ တံဖ်ာမိုးလ်က္။ ဇက္ႀကိဳး အနည္း။ တစင္းတည္းသုိ႔။ ေရာ့ရည္းမ႐ွိ။ ညိေအာင္ၫွိ၍႕။ မာတလိနတ္။ သိၾကားမတ္ သည္။ ႏွင္တတ္ေသာ့ႏွယ္။ ငါမင္းဝယ္လည္း။ ႏႈိင္းဆြယ္ဖက္ကင္း။ လူတို႔ျမင္းကို။ အခ်င္းကုန္စင္။ စီးသြန္သင္၍႕။ ေကာင္းအင္ေျမာက္ျမား။ ေက်ာ္ထင္႐ွားသည္။ ဉာဏ္ သြားမၿပိန္း။ ရထားထိန္း။ ။ဤမိန္းမလွ။ ဖက္မရကို။ ျမင္ၾကသသူ။ အမ်ားလူပင္။ ေမတၱာဝင္လ်က္။ ခ်စ္ခင္ေလးျမတ္။ ျဖစ္ေစတတ္၍။ သက္ျပတ္လုမွ်။ ႐ွိကုန္ရဟု။ သုဘေသ႒ိ။ သုမိလည္းေကာင္း။ မွည့္ကုန္ေ႐ွာင္းသည္။ အေၾကာင္းနာမ။ မွန္ေပစြ တည့္။ ေကာင္းလွေပ၏့။ ငါ့ကိုၾကည့္ေလာ့။ ႐ူးသည့္ျခင္းရာ။ ထိုဥမၼာကို။ ယူပါစကား။ ပန္ေလွ်ာက္ၾကား၍႕။ ငါ့အားေ႐ွးက။ ဆက္ဖူးၾက၏့။ ပုဏၰား့မိစၦာ။ မင္းဆရာတို႔။ အဂၤါ ယုတ္ေၾကာင္း။ မယူေကာင္းဟု။ မေပါင္းရေအာင္။ မုသားေဆာင္လ်က္။ မင္းေခါင္ငါ့ ကို။ က်ဳိးမလို၍႕။ ေလွ်ာက္ဆိုသျဖင့္။ ဝတိန္ျမင့္ထက္။ သုံးဆင့္တက္သား။ ငါးဆက္ဘုံ သူ။ စုံရည္တူကို။ မယူမိပဲး။ လြဲးႀကီးလြဲးေသာ္။ ျပည္ထဲေရးႏွင့္။ ဝမ္းေရးမက။ လြမ္းေရး ထလ်က္။ စိတ္မွေထြေထြ။ မိုးႏွယ္ေစြသည္။ ။ရပ္ေနမတည္ ႏႈိင္ၿပီတည္း။
Sunday, 10 July 2011
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၂၅)
၂၅။ ဤသို႔ပ်ံ႕ပ်ဴး။ ရထားမႉးလည္း။ ရွိဦးလက္စုံ။ ၾကာပဒုံသုိ႔။ ဥမၼာဒႏၱီ။ ဤသုဘမိ။ တရီဋိဝစၦ။ လင္မွတြင္ၿပီး။ စစ္သူႀကီးတိ။ တုိင္းလုံးသိကား။ အဘိပါရက။ နာမမည္သာ။ ထိုဥမၼာကား။ ႐ုပ္ဝါဆင္းျပင္။ သု႐ုပ္သြင္ကို။ ျမင္လွ်င္ခဏ။ မတည္ပေအာင္။ ႐ူးၾက ရာတြင္။ ဥမၼာဒႏၱီ။ သညီနာမ။ ေခၚဆိုၾကဟု။ တစမႂကြင္း။ ေလွ်ာက္တုံလွ်င္းေသာ္။ မင္းလည္းထိုခါ။ ေစာဥမၼာကို။ ဂါထာဖြဲ႕ဆို။ ခ်ီးမြမ္းလို၍႕။ ။သံခ်ဳိမိန္႔ေတာ္ ရင့္ က်ဴးတည္း။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၂၄)
၂၄။ (၅၉) အဟၪွိ ဇာနာမိ ဇနိႏၵ ဧတံ၊
မာတ်ာစ ပိတ်ာစ အေထာပိ အႆာ၊
တေဝ ဝ ေသာ ပရိေသာ ဘူမိပါလ၊
ရတၱိဒိဝံ အပၸမေတၱာ တဝေတၳ။
(၆၀) ဣေဒၶါစ ဖီေတာ သုဝဒၶိေတာစ၊
အမေစၥာ ေတ အညတေရာ ဇနိႏၵ၊
တေႆဝ ဘရိယာ အဘိပါရကႆ၊
ဥမၼာဒႏၱီတိ နာမေဓယ်န ရာဇာတိ။
အင္ၾကင္းေနာ္ဇာ။ ရင့္မာေတာဟု။ အေျပာက်ယ္လ်က္။ ဂဏန္းထြက္သည္။စၾကဝဠာ။ ယူဇနာတိ။ သခ်ၤာအေပါင္း။ ႐ွစ္ေသာင္းေလးေထာင္။ အျမင့္ေဆာင္သား။ ေက်ာက္ ေတာင္ရစ္ေပြ။ ျမင့္ကေခြ၍႕။ ေနႏွင့္လစက္။ အတြင္းဖက္၌။ ဆတက္မလြဲး။ ထမ္းပိုး ကဲးလ်က္။ ပုလဲးတတန္႔။ ႐ြဲးတကန္႔ႏွင့္။ သီးသန္႔ေလေအာင္။ ေရႏွင့္ေတာင္လည္း။ ပန္းေျမာင္ရံထား။ ခုႏွစ္ျခားမွ။ နဂါးတသုန္။ ဂဠဳန္တတန္။ ကုမၻဏ္ယကၡ။ ဂႏၶဗၺႏွင့္။ ပၪၥအာလိန္။ ေလးေရာင္႐ွိန္ထက္။ ဝတိန္ျပည္မ။ စိုးပိုင္သသည့္။ သိၾကားေဆြရင္း။ လူနတ္မင္း။ ။ျပည္တြင္းျပည္ပ။ ေပ်ာ္ျမဴးၾကေသာ္။ ခုန္ကျမဴးကြန္႔။ တိုင္းလုံးလန္ပမွ်။ ပုစြန္႔ လက္သံ။ မိုးေျမညံလ်က္။ အလမၺရ။ ဍိ႑ိမက။ ဝိဇယမည္။ အစတည္သား။ စည္လည္းေထြေထြ။ က်ဴးသံေျခႏွင့္။ ႏွဲေႁပြမု႐ိုး။ တံပိုးခရာ။ တူရိယာ တိ။ တံႁမြာတံ ႐ွည္။ ေျမွာက္စည္ဒုံမင္း။ ခ႐ုသင္းမွ။ လင္းကြင္းစသည္။ တီးမႈတ္ျမည္လ်က္။ ေ႐ႊျပည္ သဘင္။ လွည့္ရာတြင္၌။ ေရစင္ထုံပ်ံ႕။ ပန္းရနံ႔ႏွင့္။ မင္းလမ့္းအနီး။ တန္တိုင္းဆီးသား။ အိမ္ႀကီးေမာက္ေမာက္။ ျပဴတင္းေပါက္က။ ပန္းေျမွာက္ႀကဲးသူ။ လ်ပ္ေရာင္မူလည္း။ မတူတန္ရာ။ နတ္ကလ်ာမူ။ ဥမၼာဒႏၱီ။ ဤသုဘခင္။ သေဌးပင္တည့္။ လင္စစ္သူႀကီး။ ေဝးနီးေက်ာ္ဟိုး။ မိဘမ်ဳိးလည္း။ ႂကြယ္ၿဖိဳးအနက္။ ဤေျမထက္တြင္။ အဖက္မ႐ွိ။ ေကာင္းဇာတိကို။ သိ၏့လုံးစုံ။ ေလွ်ာက္ေလတုံသည္။ ။ ေ႐ႊငုံလက္တင္ ၾကာဖူးတည္း။
Wednesday, 6 July 2011
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၂၃)
၂၃။ ဤသို႔ဘုန္းစည္။ ႏႈတ္ဝယ္ျမည္လ်က္။ ဆယ္ရည္မင္းစံ။ ရာဂီဆံသုိ႔။ သံတက်ာ က်ာ။ မင္းလမ္းသာ၌။ စၾကာဘုန္းေတာက္။ ျပသာဒ္ေအာက္တြင္။ ေနေရာက္ၾကာႏွယ္။ ဟင္းႏုနယ္သုိ႔။ ၫႈိးငယ္ေခြကာ။ သုနႏၵာကို။ ရာဇာမင္းဖ်ား။ ေမးတုံျငားက။ စကား ယဥ္မိန္း။ ရထားထိန္းလည္း။ ႐ႈစိန္းလမ္းေၾကာင္း။ ေမာင္းသည္ကာလ။ ျပဴတင္းဝက။ တြင္းပရန္းဆီး။ စစ္သူႀကီး၏။ ဇနီးသည္လ်ာ။ လွဥမၼာကို။ ရာဇာမင္းေက်ာ္။ ျမင္လတ္ ေသာ္တည့္။ မူးေမာ္မခ်ိ။ တပ္စိတ္ၿငိ၍႕။ သတိပ်က္ခါ။ သိသည္ငွာေၾကာင့္။ ဥမၼာဒႏၱီ။ ဤကားနာမ။ အဘသေဌး။ ျပည္ေရးစီရင္။ လင္စစ္သူႀကီး။ ျခားသီးသိသာ။ သုနႏၵာ က။ မဟာဇနိႏၵ။ အာလုပ္ျပလ်က္။ ဥေပႏၵဝဇိရာ။ ဥပဇာတိ။ မည္႐ွိသညာ။ ဂါထာ ႏွစ္ဆင့္။ ဆန္းဂိုဏ္းသင့္ျဖင့္။ ။က်ဴးရင့္သံသာ ေလွ်ာေလပါတည္း။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၂၂)
၂၂။ ေ႐ွးေသာအခါ။ သံသရာဝယ္။ ကမၻာ႐ွည္လ်ား။ ကာလမ်ား၌။ ခ်ားတလည္လည္။ ဘဝစည္၍႕။ လုျပည္နတ္႐ြာ။ တိရစၦာႏွင့္။ ၿပိတၱာငရဲး။ သံသာဝဲးတြင္။ ေဖာက္လွဲး ၾကာဖိ။ နာနကၡိျဖင့္။ ဂတိငါးမည္။ ဘုံသုံးတည္၌။ လွည့္လည္ေအာက္ထက္။ အဆက္ ဆက္လည္း။ တက္သက္စုန္ဆန္။ တျပန္ျပန္ႏွင့္။ ဖန္ဖန္လွည့္လာ။ ဘဝမွာလွ်င္။ ဂဂၤါ ျမစ္မွ။ သဲးလုံးမွ်သား။ ေလာကထြတ္ဆင့္။ ငါးမာရ္လြင့္တို႔။ ပြင့္ၾကလႈိင္ၾကဴ။ တဆူဆူ တြင္။ ဆုယူဆုေတာင္း။ ေညာင္ေရေလာင္းလ်က္။ ေပါင္းရလို႔ငွာ။ ႏႈတ္ဝယ္ျဖာ၍႕။ ဒါန အတူ။ ငါႏွင့္သူသည္။ ။ အလႉမေပး ေလသေလာ။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၂၁)
၂၁။ စစ္ေရးမက္ေရး။ ရန္သူေဘးေၾကာင့္။ အေျပးအလြဲး။ ေဆြမ်ဳိးကြဲးသား။ ျပည္ထဲး ေရးရာ။ ခက္သည္သာတည့္။ အစာအစား။ ထြားထြားျမည့္ေၾက။ ႐ွားပါးေလ၍႕။ ေသ ေက်ေပ်ာက္စဲး။ ငတ္မြတ္ကဲးလွ်င္။ ျပည္ထဲးေရးထက္။ ဝမ္းေရးခက္၏့။ ထိုထက္မွာမူ။ ခ်စ္ခင္သူႏွင့္။ အတူတကြ။ မေပါင္းရပဲး။ လြမ္းတပူေဆြး။ သူႏွင့္ေဝးေသာ္။ ျပည္ထဲး ေရးႏွင့္။ ဝမ္းေရးတို႔ထက္။ လြမ္းေရးခက္၏့။ အဖက္မရ။ ခက္သုံးဝမူ။ ဒုလႅဘတြင္။ မဝင္ပါလ်က္။ သည္အခက္ကား။ သုထက္လြန္က်ဴး။ သာ၍႕ထူး၏့။ ေ႐ွးဦးဖြားစ။ ငါ့ကို မသား။ သတၱဘာဂ။ ေဒဝရာဇာ။ သူႏွင့္ငါကို။ ။ဖူးစားမေရး ေလသေလာ။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၂၀)
၂၀။ (၅၇) နိေဝသနံ ကႆ ႏုဒံ သုနႏၵ၊
ပါကာေရန ပ႑ဳမေယန ဂုတၱံ၊
ကာ ဒိႆတိ အဂၢိသိကၡာဝိ ဒူေရ၊
ေဝဟာယသ ပဗၺတေဂၢဝ အစၦိ။
(၅၈) ဓိတာ နာယံ ကႆ သုနႏၵ ေဟာတိ၊
သုနိႆာ နာယံ ကႆ အဝထာသိ ဘရိယာ၊
အကၡာဟိ ေမ ခိပၸေမဝ ပုေ႒ာ၊
အဝိဓတာ ယဒိဝါ အတၱိ။
မာဃ ဝါသဝ။ ပုရိႏၵမွ။ သဟႆေနတၳ။ သကၠနာမံ။ သုဇမၸတိ။ မည္႐ွိေျခာက္ပါး။ ျမင္းမိုရ္ဖ်ား၌။ သိၾကားမင္းႀကီး။ မာတလိသုိ႔။ သီဝိတိုင္းစံ။ ငါ့အထံဝယ္။ ဘုံပ်ံရထား။ ႏွင္တက္ျငားသည္။ ခ်စ္သားလူထူး။ ရထားမႉး။ ။ ေပ်ာ္ျမဴးေထြလာ။ သင္ႏွင့္ငါ တို႔။ ဗိုလ္ပါရံလ်က္။ ရထားစက္ႏွင့္။ ထြက္ေတာ္မူလွ်င္။ မင္းလမ္းခြင္ဝယ္။ ေငြစင္ျဖဴး ဝင္။ သလဲးခင္းထက္။ ထုံးသင္းရနံ႔။ တပ်ံ႕ပ်ံ႕ႏွင့္။ ဖ်ံ႕ႂကြဖဝါး။ ေ႐ြေဖာ္မ်ားႏွင့္။ ပြဲး သြားလမ္းမွာ။ တန္တိုင္းကာလ်က္။ ေဂဟာရိပ္ၿငိမ္။ ဘယ္သုအိမ္လည္း။ မသိမ္မငယ္။ ႀကီးက်ယ္ဖိျခင္း။ ေ႐ႊျပဴတင္းက။ ေနမင္းေရာင္ထိန္။ ႏႈိင္းလာခ်ိန္လည္း။ အသူရိန္နတ္။ သဗၺၾကတ္သို႔။ ေျမက်က္တီးျပင့္။ ေနၾကာပြင့္ႏွယ္။ ေနမင္းေရာင္ျခည္။ ျမဳပ္ေပ်ာက္မည္ တည့္။ လွ်ပ္ျခည္ သက္တံ။ မီးႏွင့္စံအံ့။ အလွ်ံေတာက္တုန္း။ ၿပိဳင္လွာႏႈန္းသည္း။ ပိုးစုန္းၾကဴးမွ။ မီး႐ႉးတန္ေဆာင္။ လွ်ပ္ျခည္ေမွာင္လိမ့္။ ကိုယ္ေရာင္ထင္ထင္။ ေဝးက ျမင္လွ်င္။ ဘဝင္ၿငိမ့္ၿငိမ့္။ အသည္းစိမ့္မွ်။ ဖိမ့္ဖိမ့္တုန္လ်က္။ ငါ့အသက္ကား။ ေျပးထြက္ သုေဘာင္။ သုဝယ္ေပါင္ေသာ္။ မင္းေခါင္ ကိုယ္လက္။ သတိပ်က္၍႕။ စုံမက္ခင္မႈ။ သုဝယ္စုသည့္။ ဘယ္သုသမီး။ ႐ႈမၿငီးမူ။ ယွဥ္မွီးေဆြလင္။ ဘယ္သူပင္ဟု။ သိခ်င္လွ ေမာ။ ငါမင္းေစာကို။ သေဘာဟုတ္တိုင္း။ မဆုတ္ဆိုင္းႏွင့္။ ပိုင္းပိုင္းျခားျခား။ ငါ့ခ်စ္သားသည္။ ေထာက္ထားခ်င့္ေတြး။ ေလွ်ာက္လတ္ေသးေလာ့။ အေရးသုံးပါး။ အခက္မ်ားတြင္။ ငါကားခုတုံ။ ခက္ဆုံးႀကဳံသည္။ ။မတ္ယုံမေတြး ေလသေလာ။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၁၉)
၁၉။ ႐ူပသဒၵ။ ဂႏၶရသာ။ ေဖာ႒ဗၺာက။ ဓမၼာေလာေက။ ဤလုေျမ၌။ သေၪၥတနာ။ မယ္ဥမၼာကို။ အာသဝါစင္။ မဟုတ္လွ်င္မူ။ မျမင္ေလမွာ။ ျမင္ၾကရလွ်င္။ သရာဂစိတ္။ ေရ႕ႏွယ္ဖိတ္၍႕။ ဆို႔ပိတ္မျဖစ္။ တားဆီးျမစ္လည္း။ ဥပၸဇၨတိ။ သမာဓိပင္။ မ႐ွိႏိုင္ ေ႐ွာင္း။ သုဆုေတာင္းသည္။ ျပည့္ေၾကာင္းထုတ္ေဖာ္။ ေ႐ႊေက်ာင္းေပၚ၌။ ကိုယ္ေတာ္ ပြဲးေတြ႕။ ႀကဳံသေ႐ြ႕ကို။ စုံေစ့ဘုရား။ ေဟာႁမြက္ၾကား၍႕။ ယုံမွားသကၤာ။ မ႐ွိရာၿပီ။ နာေလာ့တေထာက္။ ဇာတ္လမ္းေ႐ွာက္အံ့။ ေ႐ႊေမွာက္သတိ။ ပ်က္သည္သိသလွ်င္။ သီရိကလ်ာ။ မယ္ဥမၼာလည္း။ ျပဴသာေလေသာက္။ အေ႐ွာက္ပိတ္လ်က္။ ကိုယ္ကို ဝွက္၍႕။ ဘဝဂ္တိမ္ခြင္။ လမင္းဝင္သုိ႔။ မျမင္ရေစ။ လႊဲးတုံေလ၏့။ စက္ေ႐ႊဘုန္းေမာ္။ ရထားေပၚက။ ထိုေရာ္ရာဇာ။ ဘုရားလ်ာမူ။ စကၡာယတန။ ပသာဒသည္။ ဥမၼာ့႐ုပ္ပုံ။ ႐ူပါ႐ုံႏွင့္။ ႀကိဳက္ႀကဳံေတြ႕က။ အတီတမွ။ စ၍႕မျပတ္။ ဥပဒ္ဌီဘင္။ ဘဝင္မဆိတ္။ စိတၱကၡဏ။ သတၱရသာ။ တဒါ႐ုံက။ ဘဝင္က်ေအာင္။ သမထတြင္။ ကသိုဏ္းခြင္ကို။ သွ်င္ပင္ရေသ့။ ျမင္ဓေလ့သုိ႔။ ေ႐ွ႕တြင္ခ်ည္းသာ။ ေစာဥမၼာကို။ ျမင္လာေသာ့အား။ တပ္စိတ္မ်ား၍႕။ ရထားထိန္းကို။ ေမးလိုရာတြင္။ ဥပဇာတိ။ အမည္႐ွိသား။ ပါဠိပုစၦာ။ ႏွစ္ဂါထားျဖင့္။ ။ ဤမွာအစ ေ႐ွးဦးျပတည္း။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၁၈)
၁၈။ ဥမၼာဒႏၱီ။ ဆင္းသိဂႌသည္။ စံမွီနတ္မွ်။ လွမလွမူ။ ေထာက္ဆစာနာ။ သိစရာကို။ ပညာႏႈိင္းဆ။ သိကုန္ၾကေလာ့။ နာမမည္ရ။ အာသကၤဟု။ ၾကာမွဇာတိ။ ဘုံပ်ံမိႏွင့္။ မဏိေမခလာ။ မည္သာတြင္ညီ။ ဗိရဏီက။ စ၍ႏႈိင္းခ်ိန္။ ေလးေရာင္႐ွိန္ထက္။ ဝတိန္ ဘုံထြတ္။ အနတ္နတ္တို႔။ မႏၶာတ္သီရိ။ ေစာေနမိမွ။ သာဓိနရ။ ဂုတၱိလႏွင့္။ ဇနကဟု။ နာမပညတ္။ လူမင္းျမတ္တို႔။ ဥပပါတ္ျဖစ္။ နတ္စင္စစ္ကို။ သစ္သစ္ကိုယ္ထင္။ ကိုယ္ စီပင္လွ်င္။ ႐ုပ္သြင္စူးစူး။ ျမင္ၾကဖူး၏့။ ႐ူးမူးမႈိင္ေဝ။ သတိေထြေအာင္။ စာေပမလာ။ မယ္ဥမၼာမူ။ ဆရာပုဏၰား။ လူအမ်ားႏွင့္။ ဘုရားေလာင္းစစ္။ သီဝိရာဇ္ပင္။ မူးယစ္တိမ္း မပ္။ ရာဂတပ္၍႕။ ႐ူးသြပ္ရေၾကာင္း။ ေ႐ွးဇာတ္ေဟာင္းကို။ ေ႐ႊေက်ာင္းႀကီးထက္။ သွ်င္ ပင္ႁမြက္၏့။ နတ္ထက္လွသူ။ တူမတူမူ။ ယူၾကေစမည္။ ဆိုခဲ့သည္ကို။ ယုံၾကည္စြန္းၿငိ။ သကၤာ႐ွိလွ်င္။ ပါဠိအ႒ကထာ။ ဋီကာနိသွ်။ ဇာတက၌။ ၾကည့္ၾကေလပါ။ လူဘုိ႔မွာ၌။ သမၻာရင့္တည္။ ကုသိုလ္စည္ေစာ္။ နတ္ျပည္မက။ ျဗဟၼာ့ျပည္တိုင္။ မေနပိုင္တည့္။ ဆိုင္သည့္႐ြာသား။ ႐ြာစားအမႈ။ ျပဳရသလို။ တို႔လူဗိုလ္၌။ ကုသိုလ္ခက္ျဖာ။ နတ္ထက္ သာသည္။ ။ စိတ္ဖ်ာႀကံဖို႔ အမွာတည္း။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၁၇)
၁၇။ အေထြအေထြ။ ႐ႈဖြယ္ေတြလည္း။ ေ႐ႊေျမေတာင္ထြတ္။ ေလးေရာင္လႊတ္ဝယ္။ သုဒႆန။ ေ႐ႊျပည္မ၌။ သကၠရာဇာ။ သုဓမၼာကို။ ထြက္ကာလတြင္။ နတ္သဘင္သုိ႔။ ပုံျပင္မယြင္း။ ျပည္သူခ်င္းတို႔။ ေပ်ာ္ခင္း႐ာ႐ု။ ေဖာ္ခ်င္းစု၍႕။ ကယုကယင္။ တစု ျပင္လ်က္။ ေပ်ာ္႐ႊင္သျဖင့္။ ျပည္လုံးတင့္ေသာ္။ မင္းႏွင့္မႉးမတ္။ ပရိသတ္တို႔။ ဝန္းပတ္ လွည့္ကာ။ ေနသြားရာကို။ ဆယ္ျဖာလက္ေျမွာက္။ ႐ွိဥိးေစာက္ျဖင့္။ ေပါက္ေပါက္ပန္း ေမႊး။ မုေလးစံကား။ ခရားစံပယ္။ အလွယ္လွယ္ႏွင့္။ ပ်ံ႕ႂကြယ္လႈိင္ၾကဴ။ ရနံ႔တူ သား။ ေငြက်ဴေရာင္ရိပ္။ သဲးျဖဴသိပ္၌။ မစိပ္မက်ဲး။ ဗိုလ္သူရဲးႏွင့္။ ပန္းႀကဲးလမ္းခ်က္။ ရထား ထက္က။ ေျမသက္သနင္း။ သိၾကားမင္းသုိ႔။ အိမ္ရင္းနီးစြာ။ ေရာက္ေသာ့ခါတြင္။ မွား၍႕ထားသူ။ လာၿပီဟူလ်က္။ ေျပာမူဘုံခန္း။ ေလသာနန္းကို။ လွစ္တြန္းၿပီးခါ။ အ႐ုဏ္လာတြင္။ ေနဝါဖန္စက္။ ေပၚလာထြက္သို႔။ ေ႐ႊလက္လွႏွင့္။ အသာဖြင့္လ်က္။ ပန္းပြင့္ဆုပ္ကာ။ မယ့္ကို႐ွာဟု။ မ်က္ႏွာခ်ဳိခ်ဳိ။ ဆိုသလိုျဖင့္။ မင္းကိုမာယာ။ ပစ္ႀကဲးခါ တြင္။ နိမၼာနရ။ ဘုံကစံသီး။ နတ္သၼီးသုိ႔။ ညီးညီးေျပာင္ေျပာင္။ လွကိုယ္ေရာင္ႏွင့္။ မင္းေခါင္းဘုန္း႐ွိ။ ျမင္လိုက္မိေသာ္။ ပင္ထိက႐ုံး။ အလွဆုံးကို။ ႏွလုံးစိတ္တြင္။ သိစမ္း ခ်င္၍႕။ လူ႐ွင္လက္ထိ။ တို႔လိုက္မိလွ်င္။ ႏြမ္းရိၫႈိးငယ္။ ျဖစ္ေသာ့ႏွယ္သုိ႔။ မင္းဝယ္ ကိုယ္လက္။ ရထားဝယ္မွာ။ ေပ်ာင္းလ်က္ေခြ၏။ မိန္းေမာ႐ွိေသာ္။ စစ္သူႀကီးအိမ္။ ရိပ္ၿငိမ္ေနရာ။ ဘယ္မွာမသိ။ သတိမဲ့လွ်င္။ ရထားႏွင္လည္း။ အလ်င္အျမန္။ မင္းျဖစ္ ဟန္ကို။ အမွန္မုခ်။ မသိရ၍႕။ ထိပ္လွေသာ့ခါ။ စိတ္ဗ်ာပါႏွင့္။ ဆိတ္စာရထား။ တန္႔ကာနားသည္။ ။တိုင္းကားမလွည့္ ႏႈိင္ပါတည္း။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၁၆)
၁၆။ ဂိမၼာန္ဝသန္။ ခ်ိန္မွတ္လြန္က်ဴး။ ေဟမန္ဦး၌။ ေပ်ာ္ျမဴးကုန္ၾက။ ဝိစၦိကႏွင့္။ သမယမွာ။ ပုဏၰမာတြင္။ ဝလာျမဴႏွင္း။ ပလာကင္း၍႕။ ႐ွင္းသည္ကာလ။ ကကၠဋဟု။ ဓညရာသီ။ နကၡတ္ဆီက။ ဗဟီေငြေက်ာ။ မေနာမယ။ ေဇာတဘုံတြင္း။ ေငြယုန္ လင္းေသာ္။ မင္းလမ္းတ႐ွိ။ ပန္းအတိျဖင့္။ ဗဟိနိက။ အရင္းစ၍႕။ ဝႆဘုံစိုး။ နတ္တို႔ ႏုိးလွ်င္။ ေ႐ွး႐ိုးထုံး႐ွည့္။ ေဘးဘိုးလွည့္သုိ႔။ သလည့္သလြင္း။ သဲးျဖဴခင္းထက္။ ျမင္းလင္းလွလွ။ ႐ြလည္း႐ြလ်က္။ ဝဝႀကီးႀကီး။ အစီးေကာင္းမြန္။ နားက်ဴခြ်န္ႏွင့္။ မ်က္ဆန္ဂယ္ေလာင္း။ ဆံလည္းေကာင္းသား။ ဦးေခါင္းၿမီးေထာင္။ ပိတုန္းေရာင္မူ။ အာေပါက္လက္ေရာက္။ သုံးဆစ္ေျမွာက္၍႕။ ေနာက္လည္းပြပြ။ စာၿမီကသို႔။ ထႂကြ ေက်ာက္ကန္။ ပ်ံမည္ဟန္ႏွင့္။ ေဗြၾကန္ေသြးေမြး။ ေကာင္တူေ႐ြးသည္။ ျမင္းေလးစီးလွ။ ဇာနည္ကသား။ ရထား့တင့္ဟန္။ ေဝဇယန္လည္း။ မတန္ေလေအာင္။ ေက်ာက္ၿပိဳး ေျပာင္တြင္။ လေရာင္မီးပြင့္။ ပနံသင့္၍႕။ ေနမင္းဖန္စက္။ ေျမဝယ္သက္သုိ႔။ ၿပိဳးျပက္ လွ်ံဝါ။ ေ႐ႊစၾကာထက္။ နရာဘုန္းႂကြယ္။ ေပ်ာ္စံပယ္လ်က္။ နိကာယ္နတ္တူ။ ထြက္ ေတာ္မူသည္။ ။ ျပည္သူ႐ႈၾက အုတ္အာတည္း။
Tuesday, 5 July 2011
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၁၅)
၁၅။ ထုံးစံမေသြ။ သုံးရဲေ႐ြတို႔။ ပေဝသဏီ။ စေတညီေအာင္။ ရာသီမွာလွ်င္။ တန္းဆာ ဆင္သား။ သဘင္ခါဝယ္။ ဥမၼာမူေလ။ ခိုင္းေစယုံေလာက္။ ကြ်န္တေယာက္ကို။ ေ႐ႊေမွာက္မင္းဖ်ား။ တို႔အိမ္ပါးသုိ႔။ ေရာက္ျငားေသာခါ။ ေျပာလွည့္ပါဟု။ မွာ၍႕ေစ့ေရ။ ေစာင့္၍ေစ့ေရ။ ေစာင့္ေခ်ေစ၏့။ စိတ္ေနအထဲး။ ႏွလုံးစြဲးမူ။ ေစာရဲးဘုန္းေဟ့။ ေ႐ႊဂူ ေမြ႕သည္။ ျခေသၤ့ဆီပက္။ မွန္ပါလ်က္ႏွင့္။ ေ႐ႊခြက္သိဂႌ။ မယ္ဒႏၱီကို။ မသီခ်င္ဟန္။ တုံ႔လိုက္ျပန္သည္။ ယမန္ကာလ။ ေ႐ွးဦးကလွ်င္။ ပုဏၰား့စကား။ ယုံေသာ့အားျဖင့္။ မွား႐ွာပေလ။ မယ့္အေနကို။ သေျပဒီပ။ မကေလတတ္။ ေလးကြ်န္းပတ္လ်က္။ ရဟတ္ စက္တြင္။ ေ႐ႊ႐ုပ္တင္၍႕။ ဘုရင္ဘုန္းေဝ။ ႐ွာပါေခ်ဟု။ လက္ေျခႏႈတ္ဝယ္။ ဆိုေသာ့ႏွယ္ျဖင့္။ စံပယ္မုေလး။ ႀကိဳင္ႀကိဳင္ေမႊးကို။ စံေသြးနီေမာင္း။ ေ႐ႊပန္းေတာင္း၌။ ပန္းေကာင္းေ႐ြးၾကည့္။ ပန္းစုံထည့္လ်က္။ ေ႐ႊျပည့္သခင္။ နတ္သွ်င္ဘုန္းေမာ္။ လာ လတ္ေသာ္တည့္။ ကိုယ္ေတာ္ႏွလုံး။ ယူက်ဳံးမရ။ ေနာင္တႀကီးစြာ။ ျဖစ္စိမ့္ငွာကို။ လည္မာၿပိဳးျပက္။ စိန္ဘယက္ႏွင့္။ လက္ေကာက္ပုလဲး။ အာနီခဲးမွ။ ရဲးရဲးလွ်ံေမာင္း။ နးာေတာင္ပတၱျမား။ ဝတ္စားေကာင္းစြာ။ တန္းဆာညီးညီး။ ဆင္ဝတ္ၿပီးလွ်င္။ အနီး ေရာက္က။ ႐ုပ္ပုံျပမည္။ ျပဴဝအတြင္း။ ေ႐ႊျပဴတင္းက။ မင္းအလာခ်င့္။ ေစာင့္ေနႏွင့္ သည္။ ။ ငါးဆင့္ဘုံသု ေရာင္ဝါတည္း။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၁၄)
၁၄။ မင္းေနဌာန။ ယင္းေဒသဝယ္။ ဝါလကြ်တ္ေျပာင္း။ ၾကာကေႏွာင္းေသာ္။ ေဒါင္း ငွက္ကတြန္။ ေဆာင္းလက္မြန္၌။ တြန္ၾကဆဲးလွ်င္။ ဝမ္းပဲးကေကြ။ ခ်မ္းၿမဲးေထြ၍႕။ ေခ်ကလည္းေဟာက္။ ေလကေျမာက္ႏွင့္။ ႏွင္းေပါက္မေဝ။ မိုးမေစြသား။ အေပတယံ။ ေနဝင္ယံတြင္။ ယုန္စံဘုံစက္။ ခုန္ပ်ံတက္၍႕။ က်ီးငွက္တာရာ။ ၾကယ္ႏွင့္လာေသာ္။ တန္းဆာဆင္ယင္။ နတ္သဘင္သို႔။ ၿမိဳ႕ျပင္ၿမိဳ႕တြင္း။ မီးေရာင္ဝင္းလ်က္။ ဟင္းလင္း တံခါး။ ဖြင့္ကားထား၍႕။ ျပည္သားျပည္သူ။ လႈိက္ဆုအုန္းအုန္း။ တန္ေဆာင္မုန္းတြင္။ ခ်ိန္ဆုန္းသဘင္။ ပြဲးႀကီးဆင္လ်က္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကၿမဲး။ ထိုသုိ႔ပြဲး၌။ ေစာရဲးဘုန္းစည္။ ၿမိဳ႕ေ႐ႊျပည္ကို။ လွည့္လည္႐ႈေမွ်ာ္။ ထြက္မည္ေဆာ္ဟု။ မင္းေက်ာ္သီရိ။ မိန္႔ေတာ္ ႐ွိလွ်င္။ အဘိပါရက။ နာမတြင္ၿပီး။ စစ္သူႀကီးလည္း။ ဇနီးအိမ္မွာ။ ေစာဥမၼာကို။ ရာဇာ ထြတ္တင္။ ထြက္လာလွ်င္တည့္။ မျမင္ေစႏွင့္။ ျမင္သျမင့္မူ။ မင္းဣေႁႏၵ။ တည္ေန ခ်ဳပ္ကိုင္။ မတတ္ႏိႈင္ရာ။ သည္ကိုစာ၍႕။ အမွာေစ့ေရ။ ထားခဲ့ေပ၏့။ သေျပတမြတ္။ နရထြတ္လည္း။ မင္းဝတ္တန္းဆာ။ ဆင္လ်က္သာျဖင့္။ ဗိုလ္ပါရံၿပီး။ ရထားစီးလ်က္။ မၿငိမ္း႐ႈဖြယ္။ နတ္တို႔လယ္၌။ တင့္တယ္လွစြာ။ ေဝယႏၱာက။ ဣႏၵာကနတ္မင္း။ သက္ လွာဆင္းသုိ႔။ သန္႔႐ွင္းေျမခ်က္။ သဲျဖဴထက္တြင္။ သြက္ပက္ေရျဖန္း။ ပြင့္စုံပန္းႏွင့္။ ကာရန္းေျဖာင့္မတ္။ ရာဇမွတ္ဝယ္။ ပန္းသတ္ေညာင္ေရ။ သေျပနီးျမန္း။ ဒန္းကေဝလွ်ံ။ အုန္းႀကံငွက္ေပ်ာ္။ ျမင္သူေမာမွ်။ ေျပာ၍႕မလြန္။ တင့္တယ္ဟန္လည္း။ လမ္းကို ေ႐ွာက္လ်က္။ ေ႐ႊေမွာက္ဘုန္းေမာ္။ ထြက္စံေပ်ာ္သည္။ ။မႉးေတာ္မတ္စု ရံကာ တည္း။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၁၃)
၁၃။ ထိုသို႔ပုဏၰား။ မင္းက်ဳိးမ်ား၌။ မထားမေထာက္။ ေဒါသေပါက္၍႕။ စိတ္ေနာက္ ကိုယ္ပါ။ မဟုတ္ရာကို။ ၫွာတာမ႐ွိ။ ေလွ်ာက္႐ွာဖိေသာ္။ မင္းႀကီးစိတ္တြင္။ အဟုတ္ ထင္လ်က္။ မျမင္ေသာ့အား။ ယုံမိမွား၍႕။ မိဖုရားဖို႔။ အဂၤါခ်ဳိ႕လွ်င္။ ငါတို႔မင္းႏွင့္။ မေတာ္သင့္ဟု။ စိတ္ခ်င့္ၿပီးမူ။ ဆင္းနတ္တူကို။ မယူလိုငွာ။ မိန္႔လိုက္ရာတြင္။ ဥမၼာဒႏၱီ။ ဆင္းနတ္ပီလည္း။ ဤမင္းကိုယ္သည္။ ရပ္မတည္ေအာင္။ ႐ုပ္ရည္တို႔ကို။ ျပလိုစိတ္ မွာ။ ၿငိဳးေလပါ၏့။ ဥစၥာႂကြယ္ေ႐ွး။ ဘသေဌးလည္း။ ျပန္ေရးအပ္ၿပီး။ စစ္သူႀကီးက။ သၼီးရတနာ။ မယ္ဥမၼာကို။ သင့္ရာမႉးမတ္။ ပရိသတ္ႏွင့္။ ေတာင္းလတ္ေသာ့အား။ ေက်ာ္ထင္႐ွားေအာင္။ စုလ်ားပိုက္သြင္။ ေပးေဆာက္ႏွင္းသည္။ သတင္းႏွံ႔သိ ေၾကာ္ျငာ တည္း။
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၁၂)
၁၂။ သေဌးကိုယ္ေတြ႕။ ေလွ်ာက္ခဲ့၍႕လွ်င္။ တေန႔ေရာက္ေသာ္။ ပုဏၰားေတာ္တို႔။ ေခၚ၍႕လ်င္ေထြ။ ၾကည့္ၾကေခ်ဟု။ ေစေတာ္မူက။ ျဗာဟၼဏတို႔။ သြားၾကာအေလ်ာက္။ အိမ္သို႔ေရာက္လွ်င္။ ဝမ္းေျမာက္ေႂကြးေၾကာ္။ ဆရာေတာ္ဟု။ ေက်ာ္ေအာင္ဆုေပး။ သွ်င္သေဌးလည္း။ ေကြ်းေမြးလတ္ေသာ။ ပုဏၰားေတာ္တို႔။ အေဖာ္သတင္း။ ဧည့္ခံ တြင္း၌။ ထမင္းဂဏာ။ စားေနခါတြင္။ ေသာ္တာျပည့္ဝန္း။ တိမ္ပုံစြန္းက။ ႐ႊန္း႐ႊန္း ယုန္စက္။ ေပၚလာထြက္သုိ႔။ ၿပိဳးျပက္ေရာင္ထင္။ တန္းဆာဆင္လ်က္။ အၾကင္ေရာခါ။ ထြက္၍႕လာသား။ ဥမၼာဒႏၱီ။ ဆင္းနတ္ပီ၏။ သိဂႌ႐ုပ္ပုံ၊ ႐ူပါ႐ုံသည္။ ေၾကးမုံမွန္ဝ၊ ေနေရာင္ျပသို႔။ ပုဏၰားမ်က္စိ။ ျမင္သည္႐ွိေသာ္။ အာရမၼဏိက။ ဟဒယမွ။ ရာဂလြန္ စိတ္။ ေစတသိက္တို႔။ ခြ်န္းခ်ိန္မရ။ ဆင့္ႏွယ္ထ၍႕။ ပုဏၰားခံတြင္း။ ထမင္းခြံလက္။ သတိပ်က္လွ်င္။ ေခါင္းထက္သုိ႔ေက်ာ္။ ေက်ာ္ေပၚသို႔တက္။ လက္ကတီးေရာက္။ ေမးေအာက္လည္ပင္း။ ဟင္းအလူးလူး။ ကိုယ္စီး႐ူး၍႕၊ နမူးနထိုင္း။ ဗိုင္းဗိုင္းေခြၫြတ္။ အခြ်တ္ခြ်တ္ႏွင့္။ တ႐ြက္တသီ။ ကိုယ္စီနည္းျခား။ အမွားမွားျဖင့္။ ပုဏၰားတစု။ ႐ွက္ ဖြယ္မႈကို။ ျပဳၾကေသာခါ။ လကၡဏာ၌။ ခ်င့္မွာသတိ။ မ႐ွိသသူ။ ဖတ္မူဘဇာ။ မွန္ႏိုင္ ရာလိမ့္။ စိတ္မွာထဲးသုိ၊ ႏႈတ္ကဆိုလ်က္။ လည္ကုိငင္၍႕။ ထုတ္ႏွင္လိုက္ေသာ။ ပုဏၰားေတာ္တို႔။ ထိုေရာ္ကာလ။ ႐ွက္ၾကေသာ့အား။ အၿငိဳးထားလ်က္။ မိဖုရားစစ္။ မျဖစ္စိမ့္ငွာ။ ေလွ်ာက္စရာကို။ ျပန္တာခရီး။ တိုင္ပင္ၿပီးမွ။ မင္းႀကီး႐ွိရာ၊ ဝင္ၾကလာ၍႕။ အဂၤါယုတ္ေၾကာင္း။ မယူေကာင္းဟု။ ထိန္းေက်ာင္းမဲ့ခ်ဳတ္။ ေဒါသယုတ္ကို။ မထုတ္ မႏွင္။ အဟုတ္တင္သည္။ ။ဆင္ျခင္မေထာက္ မစာတည္း။
Sunday, 3 July 2011
ဥမၼာဒႏၱီပ်ဳိ႕ (၁၁)
၁၁။ တရံေရာခါ။ တေန႔မွာ၌။ ဥစၥာႂကြယ္ၿပီး။ သေဌးႀကီးသည္။ သၼီးရတနာ။ ေစာဥမၼာ ကို။ အိမ္ရာေထာင္ေလာက္။ အ႐ြယ္ေရာက္၍႕။ ခ်င့္ေထာက္ေမွ်ာက။ ငါးပါးစသည္။ မိဘတို႔ဝတ္။ တရားျမတ္ျဖင့္။ မခြ်တ္ေစမႈ။ ခင္ပြန္းျပဳဖို႔။ ၾကည့္႐ႈလတ္ေသာ္။ မ်ဳိးေဖာ္ ေဆြခ်င္း။ မေတာ္လွ်င္းခဲ့။ အဆင္းေရာင္ညီး။ ငါ့သၼီးသည္။ မင္းႀကီးမွမူ။ တပါးသူႏွင့္။ လူတြင္ျဖစ္ေသာ္။ ၾကည့္႐ႈေမွ်ာ္လည္း။ မေတာ္ေသာ့အား။ သူတပါးႏွင့္။ ထိမ္းျမားျခင္း ငွာ။ မထုိုက္ရာဟု။ မင္းမွာဆက္မည္။ ႏွလုံးရည္လ်က္။ ႀကံစည္ၿပီးေသာ္။ ေ႐ႊနန္း ေတာ္သို႔။ သင့္ေလ်ာ္ကာလ။ ဝင္ၿပီးမွ်လွ်င္။ ခယ႐ိုၫြတ္။ ပရိသတ္ႏွင့္။ ေလ်ာက္ပတ္ ရာက။ ႐ွိဦးခ်၍႕။ ဘုရာ့ကြ်န္ေတာ္။ သမီးေသာ္ကား။ ႏႈန္းေဖာ္ၿပိဳင္ဖက္။ ဤေျမထက္ တြင္။ မဖက္မျမင္။ လွေခါင္တင္ကို။ အသွ်င္လိုက။ ျဗာဟၼဏတို႔။ ၾကည့္ၾကေစၿပီး။ မင္းႀကီးဘုန္းထူ။ လုပ္ေကြ်းလူဖို႔။ ယူေတာ္မူပါ။ ေလွ်ာက္ေသာခါ၌။ မဟာနရ။ လူမ်ား့ သနင္း။ သီဝိမင္းလည္း။ ဝမ္းတြင္းစိတ္ညီ။ ေကာင္းလွၿပီဟု။ ဤသုိ႔ႏႈတ္က။ မိန္႔ၿပီးမွ လွ်င္။ အားရဝမ္းသာ။ ၾကည့္စိမ့္ငွာကို။ ေကာင္းစြာစုံလင္။ ခန္႔စီရင္၏့။ သခင္ႂကြယ္ ေ႐ွး။ ထိုသေဌးသည္။ မေႏွးလ်င္ျပင္း။ ျပန္ေလလွ်င္း၍႕။ မပ်င္းမရိ။ ေဝဖန္ခ်ိလ်က္။ မင္းႀကီးပုဏၰား။ ဆရာမ်ားတို႔။ လာျငားေသာ့ခါ။ ေကြ်းစရာကို။ ဂဏာႏို႔ပ်ား။ စီရင္ ထားသည္။ ခမ္းနားတင့္တယ္ လွစြာတည္း။
Monday, 21 February 2011
စိတ္ဘဝင္ဝယ္ ဘုရားတည္
ေန႔ၿပီးေတာ့ ည၊ ညၿပီးေတာ့ ေန႔၊ တေန႔တေန႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ကုန္ဆုံးခဲ့ၿပီျဖစ္သလို ငါ၏ ႐ုပ္နာမ္ ခႏၶာမွာလည္း ဆက္မျပတ္ အဖန္အဖန္ အထပ္ထပ္ ျဖစ္ပ်က္ဟူေသာ သခၤါရသေဘာကို ေဆာင္လ်က္ရွိ၏။ ငယ္႐ြယ္ပ်ဳိျမစ္ ႏုနယ္လ်က္ဟု မာန္တႂကြႂကြ ဟန္တျပျပျဖင့္ ေမာဟပိတ္ဖုံး ဆိုး႐ြားေသာ အယူကား မေပ်ာက္တတ္ေသး။
အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ညမ်ားဝယ္ ဘဝင္စိတ္ေဇာတို႔သည္ ျမန္ျပည္တေၾကာ၌ စုန္ကာဆန္ကာ သာသနာ အေရး၊ ပညာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရးစေသာ ေလာကဝတ္ဓမၼဝတ္တို႔ကို ကိုယ္က်ဳိးလုံးလုံးမပါဘဲ လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္မ်ား တဘြားဘြား ေပၚလ်က္ရွိသည္။ မေကာင္းသူမ်ားကို ပယ္၍ ေကာင္းသူမ်ားကို ကယ္မည္။ အဓမၼတို႔ ဆိတ္သုဥ္း၍ ဓမၼတို႔ကို တိုးပြားေစမည္။ ကပ္ေဘးအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ဒုကၡ ေရာက္လ်က္ရွိေသာ ျပည္သူမ်ားကို ရင္ဝယ္ပိုက္ေထြး၍ သားအရင္း၊ ေမြးခ်င္းမ်ားကဲ့ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ ကူညီမည္။ က်ေရာက္လာမည့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ ေဘးဒုကၡတို႔ကို တားဆီးကာကြယ္မည္။ စသျဖင့္ ေမတၱာပန္းတို႔သည္ ေအးခ်မ္းေသာ ညအလယ္တြင္ ပြင့္လန္းလ်က္ရွိေခ်၏။
ထိုသို႔ တန္ၾကာသည့္အခါ စိတ္ကစားမႈမ်ားကို ပယ္ဖ်က္၍ အနႏၱစၾကာဝဠာ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံသား ေဝေနယ်တို႔အား က႐ုဏာထား၊ မုဒိတာပြားၿပီး၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကေစရန္ ရည္သန္၍ ဆုေတာင္း ေမတၱာပို႔လႊတ္လ်က္ရွိ၏။
(ဆုေတာင္းလကၤာ) ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲ၊ မ်ဳိးကြဲမရွိ၊ မခြဲဘိေတာင္း၊ နတ္လူေပါင္းကို၊ ေကာင္းက်ဳိးလိုလား၊ ေကာင္းၾကသားဟု၊ ေကာင္းဆုကိုေပး၊ ေကာင္းေဆးကိုတိုက္၊ ေကာင္းထိုက္ၾကသူ၊ ဗိုလ္လူအမ်ား၊ သနားခ်စ္ခင္၊ ေမတၱဝင္ကာ၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ၊ ေဘးရန္ကြာ၍၊ ခ်မ္းသာၾကေစ၊ က်န္းမာၾကေစ၊ လန္းျဖာၾကေစ၊ ဝမ္းသာၾကေစ၊ ေတာင္းဆုေခြ်ရ၊ ျပဳျပဳသမွ်၊ ကုသလေၾကာင့္၊ မိဘဆရာ၊ မ်ားတကာေပါင္း၊ ေသာင္းစၾကာအား၊ ေပးေဝျငား၏၊ အမွ်ရၾကပါေစေသာ္။
အေညာညနိႆိတာ
သာဂါရာ အနဂါရာစ၊ ဥေဘာ အေညာည နိႆိတာ။
အာရာဓယႏၱဳ သရ႒ံ၊ ဘုဇိႆံ ဥႆိတဒၶဇံ။
သာဂါရာစ၊ အိမ္ရာတည္ေထာင္ လူတို႔ေဘာင္၌ ေခါင္းေဆာင္ ေရွ႕သြား လူႀကီးမ်ားတို႔လည္းေကာင္း။ အနဂါရာ စ၊ အိမ္ရာမေထာင္ သာသနာ့ေဘာင္၌ ေခါင္းေဆာင္ေရွ႕သြား ဆရာေတာ္ဘုရားတို႔သည္လည္းေကာင္း။ ဥေဘာ၊ ျမန္မာဒကာ ျမန္မာဆရာဟု ကမၻာကို ႐ႈႏိုင္သည့္ လူထုထိပ္ေခါင္ ထိုေခါင္းေဆာင္ ၂ မ်ဳိးတို႔သည္။ အေညာညနိႆိတာ၊ ကိုင္းကိုကြ်န္းမွီ ကြ်န္းကိုင္းမွီသုိ႔ ပမည္မယြင္း အခ်င္းခ်င္း အားထားၾကကုန္လ်က္။ ဘုဇိႆံ၊ ၆၂ ႏွစ္မွ် ကြ်န္ဘဝမွ လုံးဝမတ္မတ္ လြတ္လပ္ခဲ့ၿပီးေသာ။ သရ႒ံ၊ မိေမြဖႏွစ္ ခ်က္ျမွပ္ျဖစ္၍ အသစ္တည္ဖန္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို။ ဥႆိဒၶဇံ၊ တို႔ေျပတို႔ေျမ တို႔အေမြဟု အေျခသိုက္ၿမိဳက္ စိုက္တလူလူ ေအာင္လံထူၿမဲသာလွ်င္။ အာရာဓယႏၱဳ၊ ေျမျပင္ေရျပင္ ေဝဟင္မလပ္ တပ္ေပါင္းကြပ္လ်က္ အျမတ္ရတနာ သာသနာလည္း ေရာင္ဝါထိန္ညီး လုံးစံုၿပီးေအာင္ ခ်ီးေျမွာက္ႏိုင္ၾကပါေစသတည္။
အရွင္ဇနကာဘိဝံသ (ေတာင္ၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)
မဲေဆာက္မႈိက္ပုံမွ စိန္မွန္ကင္းရဲ႕ ျပာတမႈန္
တေလာက မဲေဆာက္မႈိက္ပုံႀကီးကို ယူက်ဳမွာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ တၿမိဳ႕လုံးက စြန္႔ပစ္ပစၥည္း၊ အမႈိက္သ႐ိုက္ေတြဆိုေတာ့ မႈိက္ပုံႀကီးက ေတာင္လုံးအမွ်ပါပဲ။ ႀကီးလည္းႀကီး က်ယ္လည္းက်ယ္။ ေရွ႕၊ ေနာက္၊ ေတာင္၊ ေျမာက္ ရပ္ေလးမ်က္ႏွာ ဘယ္ေနရာကတိုက္တဲ့ ေလျဖစ္ပါေစ အညီအေဟာက္အနံ႔ေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႏွားေခါင္း၀ထံ ေရာက္လာပါသတဲ့။ နံလိုက္တာ လြန္ေရာတဲ့။ ေၾသာ္ အမႈိက္ပုံပါဆို နံမွာေပါ့။ ေမြးတဲ့မႈိုက္ပုံမ်ား ရွိလို႔လား။
ဗမာျပည္သားေတြ ေတြ႕ေနပါရဲ႕ မႈိက္ပုံၾကားမွာ လက္အိပ္ဗလာ တုတ္ေတြနဲ႔ ထိုးဆြၿပီး ေ႐ႊရွာေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ သဲသဲမဲမဲ။ မထင္လိုက္ပါနဲ႔ ပလတ္စတစ္အိတ္၊ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္၊ ေရသန္႔ပုလင္း၊ အတိုအစအဖ်င္းေတြကို ရွာေနၾကတာပါ။ ၀ါသနာအရေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ ၀မ္းစာေလ ၀မ္းစာ၊ သမုဒၵရာ ၀မ္းတထြာ ဆိုသကိုးဗ်၊ ရွာၾကရ၊ ေဖြၾကရတာေပါ့။
တခ်ဳိ႕ေစတနာရွင္ေတြ တတ္အားသမွ် ကူညီေစာင္မၾကရွာပါတယ္။ သာဓုလည္း ခါခါ ေခၚမိပါရဲ႕၊ ပိုတယ္လို႔ မထင္နဲ႔ မ်က္ရည္ေတာင္ က်မိတယ္။ ေၾသာ္တို႔ႏိုင္ငံသားေတြ ဆင္းရဲရွာတယ္၊ တာ၀န္သိပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာေတာ့ စာနာစိတ္၊ သနားစိတ္၊ ၫွာတာစိတ္ေတြနဲ႔ ေ၀ျခမ္း ေႂကြးေမြး အလႉအတန္း ေပးေနၾကတယ္။ သာဓုကြယ္... သာဓု သာဓု။
ေစတနာရွင္ တေယာက္က အမႈိက္ေကာက္သမကို ေမးတယ္။ ဘယ္ရပ္၊ ဘယ္နယ္၊ ဘယ္ဆီ၊ ဘယ္၀ယ္ကလဲတဲ့။ ေရေကာင္း ေျမေကာင္း ဆီႏွစ္ေပါင္းခၿပီး အသီးအႏွံႂကြယ္၀တဲ့ ပဲခူးတုိင္းကပါတဲ့။ မႈိုင္းပ်ပ် ပဲခူး႐ိုးမႀကီးကို ေျပးလို႔သာ ျမင္မိေတာ့တယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ မဲေဆာက္အမႈိုက္ပုံမွာ လာေနတာလဲ၊ ဟိုမွာ ဆင္မေျပလို႔လားလို႔ တိုးလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့။ အင္း... ဆင္ေတာ့ေျပပါတယ္၊ လယ္ယာလည္း ရွိပါရဲ႕ ဒါေပမဲ့ ဟိုမွာက ဒီမွာေလာက္ ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းဘူးေလ၊ ပိုက္ဆံရွားတယ္၊ ရွာရခက္တယ္ ဒါေၾကာင့္ ဒီမွာေပ်ာ္ေနတာပါတဲ့။
အထက္က အမႈိက္ေကာက္သမရဲ႕ စကားကို သတိထားမိၾကမွာေပါ့။ ဗမာျပည္၊ မႈိင္းပ်ပ် ႐ိုးမအလွေတြရွိတဲ့ ပဲခူးတိုင္း၊ ပဲခူးျပည္ ေရမၾကည္ေတာ့သလား၊ မ်က္မႏုေတာ့သလား မ်က္ႏွာမေထာက္ထားႏုိင္ ၀မ္းစာအတြက္ ေျခဦးတည့္ရာ ေျပာင္းလာတဲ့ေနရာက ေပ်ာ္စရာမ်ားနဲ႔ မဲေဆာက္မႈိက္ပုံႀကီး ျဖစ္ေနပါေကာလား။ ေတြးမိပါရဲ႕ ဒါတကယ္ပဲလားလို႔။
ပဲခူးလို႔ အသံျမည္လိုက္ရင္ပဲ ေ႐ႊေရာင္တ၀င္း၀င္း ေငြေရာင္တပ်က္ပ်က္နဲ႔ ဟံသာ၀တီျပည္ႀကီးကို တဖန္ ေအာက္ေမ့မိျပန္တယ္။ တန္ခိုးကႀကီး၊ အမ်ဳိး႐ိုးျမတ္ပါဘိ ေ႐ႊနန္းရွင္ မြန္ဘုရင္တို႔ စိန္မွန္ကင္းဟာ အင္း၀မင္းတို႔၊ ေတာင္ငူဘုရင္ တပင္ေ႐ႊထီးတို႔ လက္ေအာက္ေတာ္သို႔ က်ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း စိန္မွန္းကင္းက ၀င္းသထက္၀င္း၊ ထိန္သထက္ထိန္လို႔ သာသာယာယာ စိမ္းစိမ္းလန္းလန္း ပထမတန္းစားေတြ။ အိဂၤလိပ္ေတြ လူသူစိတ္ကင္း မိုက္ျခင္းႀကီးမိုက္တဲ့ အခါေတာင္မွ အခြ်န္းခြ်န္းနဲ႔ တို႔စိန္မွန္ကင္းေတြ ထင္းမျဖစ္ရဘဲ ဒီေခတ္ထဲက်မွ ျပာက်ရရွာတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္ပါလိမ့္ တစိမ့္စိမ့္ေတြးၾကည့္ရင္ေတာ့ တေရးေရး ျမင္မိမွာပါ။
ပဲခူးမွာ ဆင္းရဲႀကဳံရင္ ရန္ကုန္သုိ႔ စုန္မယ္၊ ပဲခူးမွာ အခက္ေတြ႕ရင္ မႏၱေလးတက္မယ္၊ အၾကားမယ္မွာ ျပည္ေတာ္သာ မိတၳီလာေတာင္ ရွိေသး။ အမေလး အထင္ေသးလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ ရန္ကုန္ဆိုတာ အခုခ်ိန္ ရန္ပုံျဖစ္ေနၿပီ၊ အထက္မႏၱေလးမွာဆိုရင္လဲ ဘုန္းႀကီးေသြးရဲရဲက်လို႔ ဘယ္သရဲသဘက္မ်ား ၀င္သြားသလဲမသိ။ မိတၳီလာဆိုတာကလည္း ေရကန္တခုသာ ရွိေတာ့တာ။ ဘယ္မွာမွ လုပ္စား ကိုင္စားလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ရန္ကုန္က မႈိက္ပုံ၊ မႏၱေလးကျပာပုံ၊ ပ်ဥ္းမနားက ႐ုိးပုံဆိုပဲ။ အတိတ္ေတြ၊ နိမိတ္ေတြ၊ တေဘာင္ေတြ အေကာင္းဆိုတာ ရွာေဖြလို႔မရေတာ့။ ကဲ... မရရင္ ဘုရားရွင္ထံ ဦးသုံးႀကိမ္တင္ၿပီး တမ္းတမ္းႀကီး မဲေဆာက္မႈိက္ပုံႀကီးကို လစ္ၾကေပေတာ့။
ရင္နာနာနဲ႔ ေရးတဲ့စာမို႔ မစိုးမပို႔ ေ၀ဒနာတခ်ဳိ႕ပါခဲ့ရင္ စာဖတ္သူ သခင္ (သုိ႔) သာကီ၀င္တုိ႔ ႏွလုံးစိတ္ကိုထိမ္းကာ၊ သိမ္းကာ ဖတ္ၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုရင္း နိဂုံးခ်ဳံးလိုက္ပါသည္။ လြန္တာမ်ား ပါသြားသည္ရွိေသာ္ ေထာက္ျပေတာ္မူၾကပါ၊ အႀကံေပးပါ၊ ခြင့္လႊတ္ၾကပါလို႔ ေကာက္က်ဳိ႕၍ ေတာင္းပန္လိုက္ပါသည္။
အရွင္ဓမၼ (ေဒလီ)
လမ္းမွန္ကိုျပလွ်က္ အေၾကာက္တရားတို႔ကို ဖယ္ရွားၾကပါကုန္
ဤစာကို ေရးျခင္းမွာ စာေရးသူ၏ အသိ၊ အျမင္၊ အၾကားတုိ႔ျဖင့္ တဆင့္တင္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ယေန႔ ေခတ္ကာလတြင္ လိုအပ္ေနေသာ စာဟုလည္း စာေရးသူ ယူဆပါသည္။ ထိုသို႔ေသာ စာမ်ားကို ေရးဝ့ံေသာ္လည္း ထုတ္ေဝခြင့္မရွိပါ။ ထိုသုိ႔စာေပမ်ဳိးကို ေနာက္စာေပ အမ်ဳိးဆက္ မ်ားတြင္္ ေရးသူမ်ား နည္းပါးလာၾကမည္မွာ ျငင္းဖြယ္မရွိ။ အေၾကာင္းတရား ေပါင္း ေသာင္း ေျခာက္ေထာင္ေၾကာင့္ မေရးျခင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ မည္သူမွ် မေရးေသာ စာမ်ဳိးမဟုတ္ပါ။ အေရွး၌ ဆရာအေမာ္ ပုဂၢဳိလ္ေက်ာ္တို႔ ေရးၿပီးၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ စာေရးသူ၏ စာကိုဖတ္ၿပီး စာေရးသူကို မုန္းမည္ဆိုလွ်င္ သူေရးသူသည္ ၿပဳံးလွ်က္ပင္ ျဖစ္ေပမည္။ ၎အမုန္းတရားကို ခံယူရန္ အသင့္ပင္ျဖစ္သည္။ အမုန္းတရားတို႔ကို ပြားမ်ားရန္ ေရးျခင္း မဟုတ္ပါ။ ပဋိပကၡ ျဖစ္ရန္ရည္ရြယ္ျခင္းလည္း လုံး၀ မဟုတ္ပါ။ ထိုစာေၾကာင့္ အမုန္းတရားမ်ား ပြားမ်ားၿပီး ပဋိပကၡ မျဖစ္ေစရန္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ မိမိေစာင့္ေရွာက္ရန္ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ စာဖတ္သူတို႔သည္ စာေရးသူ၏ စာအားဖတ္ျခင္း တူေသာ္လည္း ခံယူခ်က္ျခင္း မတူ၊ အျမင္ ကြဲျပားျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္ဆိုလွ်င္ စာဖတ္သူတို႔ ခံယူခ်က္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ပါလိမ့္မည္။ ဤမွာ စကားပလႅင္ခံျခင္းသာတည္း။
ဦးစြာ အေၾကာက္တရား အားႀကီးပုံေၾကာင့္ ပ်က္စီးခဲ့ရသည္ကို တင္ျပပါမည္။ ယေန႔ ဗမာျပည္သူမ်ားသည္ အေၾကာက္တရားတို႔ျဖင့္ လြမ္းမိုးထားျခင္းကို ခံထားၾကရသည္။ အမွန္မွာ ေၾကာက္ရမည့္တရားကို ေၾကာက္ရမည္သာ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မေၾကာက္သင့္ ပါပဲလ်က္ ဒူးတတုန္တုန္ ရင္တခုန္ခုန္ျဖင့္ ေၾကာက္ေနၾကသည့္ အျဖစ္ကို ဆိုလိုသည္။ ရန္သူမ်ဳိး ငါးပါးဟူသည္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ တရားမ်ားသည္။ ထုိတရားမ်ားကို ေၾကာက္ၾကရေပမည္။ ထိုရန္သူမ်ဳိး ငါးပါးသူသည္မွာ (၁) ေရ၊ (၂) မီး၊ (၃) မင္း၊ (၄) ခိုးသူ၊ (၅) မခ်စ္မႏွစ္သက္အပ္ အေမြခံသားသမီးဆိုး ဟူသတည္း။
ထုိရန္သူမ်ဳိး ငါးပါးတို႔တြင္ မင္း၊ ခိုးသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္အပ္ေသာ အေမြခံသားသမီးဆိုး တုိ႔သည္ တိုက္႐ိုက္ျဖင့္ တနည္း၊ သြယ္၀ိုက္ကာ တဖုံ ပတ္သက္ေနပါသည္။ ရန္သူမ်ဳိး ငါးပါး ထဲမွ မင္းဟူသည္မွာ မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးႏွင့္ ျပည္စုံေသာ။ ျပည္သူအမ်ားမွ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမာက္ခံထားရေသာ အာဏာပိုင္ သမၼတ၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စသည္တို႔ကို ဆိုလိုသည္။ ျပည္သူမ်ား၏ အက်ဳိးစီးပြားကို ေရွး႐ႈေဆာင္ရြက္ၿပီး ႏုိင္ငံ၊ တိုင္း၊ ျပည္နယ္၊ ခ႐ိုင္၊ ၿမိဳ႕၊ ရြာ၊ ဇနပုဒ္ပါမက်န္ နယ္ပယ္၊ ေဒသမ်ားကို ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ၿပီး သာယာ၀ေျပာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ လိုစိတ္ရွိသူ မင္းကို ဆိုလိုသည္။ ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခားသူ၊ မနာလို တြန္႔တိုစိတ္ မရွိသူ၊ ေလာဘ, ေဒါသ, ေမာဟ မႀကီးသူ၊ မာန္မာန မေထာင္လႊားသူ၊ အာဃာတ မထားသူ၊ ဒုကၡိတ သတၱ၀ါမ်ားကို သနားတတ္သူ၊ သုခိတ သတၱ၀ါမ်ားကို မုဒိတာပြားႏိုင္သူ၊ သတၱ၀ါမ်ားကို ေမတၱာထားသူ၊ ကာယဗလ ညာဏဗလျပည္စုံသူ၊ ႐ုပ္ရည္ ဥပဓိတင့္တယ္သူ၊ ဘာသာတရား မ်ားကို တန္ဘိုးထားတတ္သူ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ကို ျမတ္ႏိုး ထိန္းသိမ္းတတ္သူ၊ အျခားေသာ လူမ်ဳိး, တိုင္းျပည္, ယဥ္ေက်းမႈကို ေလးစားသမႈျပဳသူ စသည္စသည္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စုံသူ မင္း၊ သမၼတ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ စသူတို႔ကို ဆိုလိုသည္။
ထိုသုိ႔ နာယဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုၿပီး မင္းက်င့္တရားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ မင္းကို ျပည္သူ မ်ား၏ သေဘာဆႏၵအရ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ထားျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပည္သူအားလုံး တို႔ကလည္း ေၾကာက္၊ ခ်စ္၊ ႐ိုေသ၊ ေလးစား တန္ဘိုးထားရေပမည္။ ထိုသုိ႔ေသာ မင္းေကာင္း မင္းျမတ္ကို မေလးမစား ပမာမခန္႔ မျပဳအံ့။ ထိုမင္းေကာင္းမင္းျမတ္၊ အာဏာအပ္ႏွင္း ခံထားရေသာ တာ၀န္ ရွိ အစိုးရအဖြဲ႕မွ ထုတ္ျပန္ေသာ စည္းမ်ဥ္း ဥေပေဒ၊ ကာလေဒသအရ ထုတ္ျပန္ေသာ ေၾကျငာခ်က္ စသည္တို႔ကို လိုက္နာျခင္း မရွိဘဲ ဆန္႔က်င္ အံ့တုမႈမ်ဳိးကို မလုပ္သင့္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ျပည္သူအားလုံး၏ သေဘာဆႏၵႏွင့္ ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမာက္ခံထား ေသာ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္၏ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူ၊ အလုပ္အကိုင္ ဟူသမွ်သည္ ေရြးခ်ယ္ ထားၾကေသာ ျပည္သူမ်ား၏ သေဘာဆႏၵပင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ မေလး မစား၊ ပမာမခန္႔ျပဳၿပီး ဆန္႔က်င္အံတုသည္ဆိုလွ်င္ အမ်ားျပည္သူကို ဆန္႔က်င္အံတု သည္ႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ အမ်ားျပည္သူ၏ ဆႏၵသေဘာထားကို မေလးစားရာေရာက္ ေနေသာ ေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ဆန္႔က်င္၊ အံတု၊ မေလးမစားျပဳေနေသာ အမ်ားျပည္သူ၏ ဆႏၵကို မေလးစား ေသာသူကို စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒအရ အေရးယူ ျပစ္ေပး ဆုံးမ ရမည္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုထို မင္း၊ သမၼတ၊ ၀န္ႀကီးစသည့္ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အဘုန္း တန္ခိုး ႀကီးသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ကုသိုလ္ကံထူးေသာ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ျပည္သူမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း ခ်စ္၊ ေၾကာက္၊ ႐ိုေသ၊ ေလးစားၾကမည္သည္။ ဤသည္မွာ ေၾကာက္သင့္သည္ကို ေၾကာက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အထက္ပါ အခ်က္အလက္တို႔ႏွင့္ ဆန္႔က်င္၍ အက်င့္၊ ဗုိလ္က်၊ အာဏာလုယူ ထားေသာ မင္းဆိုး မင္းညစ္မွာကား ႏိုင္ငံ၊ လူမ်ဳိး၊ တိုင္း၊ ျပည္နယ္၊ ခ႐ိုင္၊ ၿမိဳ႕၊ ရြာ၊ ဇနပုဒ္ စသည့္ မည္သည့္ နယ္ပယ္တို႔ကို အေကာင္က်ဳိးေပးရန္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ေၾကာက္ရန္ မလိုအပ္ေပ။ ဘက္လိုက္သူ၊ မနာလို တြန္႔တိုသူ၊ ေလာဘ, ေဒါသ, ေမာဟ ႀကီးသူ၊ မာန္မာန ေထာင္လႊားသူ၊ အာဃာ ထားသူ၊ ဒုကၡိတ သတၱ၀ါမ်ားကို မသနားတတ္သူ၊ သုခိတ သတၱ၀ါ မ်ားကို မုဒိတာ မပြားႏိုင္သူ၊ သတၱ၀ါမ်ားကို ေမတၱာမထားသူ၊ ကာယဗလ ညာဏဗလ မျပည္စုံသူ၊ ႐ုပ္ရည္ဥပဓိ မတင့္တယ္ ၾကမ္းတမ္းသူ၊ ဘာသာတရား မ်ားကို တန္ဘိုးမထား မေလးစားသူ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္ကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး မထိန္းသိမ္း မေစာင့္ေရွာက္သူ၊ အျခားေသာ လူမ်ဳိး, တိုင္းျပည္, ယဥ္ေက်းမႈကို မေလးမစား ဆက္ဆံ သမႈျပဳသူ စသည္စသည္တို႔ႏွင့္ မျပည့္စုံသူ မင္းဆိုး၊ သမၼတဆိုး၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆိုး စသူတို႔ကို ဆိုလိုသည္။
ထိုသုိ႔ ဆိုးရြား ယုတ္မာ၊ ေသာ့သြမ္းလွေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးကို မည္သည့္ျပည္သူမွ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လိမ့္မည္မဟုတ္။ ထိုသုိ႔ အယုတ္တမာ ပုဂၢိဳလ္ကို မည္သည့္ ျပည္သူမ်ားကမွ ေရြးခ်ယ္လိမ့္မည္မဟုတ္၊ တင္ေျမာက္လိမ့္မဟုတ္ပါ။
ထိုမင္းဆိုး မင္းယုတ္တို႔သည္ အာဏာတည္ၿမဲရန္ သူတပါးတို႔၏ ဘဝမ်ားစြာ ခ်နင္း ႏိုင္သည္။ လူသားတို႔၏ အသက္ကိုလည္း မသနား၊ မညွာတာဘဲ လူသားတံတိုင္းျပဳလုပ္ကာ အာဏာတည္ၿမဲရန္ စေတးတတ္ၾကသည္။ ျပႆနာအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ဖန္တီးကာ ထိုျပႆနာအား တပါးသူမ်ားကို လက္ညွဳိးထိုး လႊဲခ်ကာ အျပစ္ပုံခ်ၿပီး အာဏာတည္ၿမဲရန္ ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စား အရွက္မဲ့စြာ ျပဳလုပ္တတ္ၾကသည္။ မင္းဆိုးမင္းယုတ္တို႔၏ သ႑န္၌ အရွက္၊ အေၾကာက္၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ သစၥာစေသာ မင္းက်င့္တရားတို႔ မရွိရကား ထိုသုိ႔ သီလ၊ သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စုံ ေသာ သူေတာ္ေကာင္း ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို နည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ ညွင္းပန္း ႏွိပ္စက္တတ္ၾကသည္။ ျပည္သူ မ်ား ထဲမွ ျပည္သူမ်ားအခ်င္းခ်င္း အုပ္စုခြဲ၍ ရန္တိုက္ေပးသည္လည္း ရွိသည္။ ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္ ထားေသာ သူတို႔ကို အျပစ္ေပး ေရးယူမႈမျပဳဘဲ လူမိုက္ဂိုဏ္းဖြဲ႕ေစ၍ သီလ၊ သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားအား ေႏွာက္ယွက္၊ အႏိုင္က်င့္ရန္ ရည္ရြယ္ ခ်က္ျဖင့္ စီမံကာ ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ေသြးခဲြအုပ္ခ်ဳပ္တတ္ၾကသည္။ လူတဦးႏွင့္ တဦး၊ လူမ်ဳိး တမ်ဳိးႏွင့္ တမ်ဳိးကို ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ မရွိေစဘဲ နည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ ေသြးခြဲတတ္ၾကသည္။
ထိုသုိ႔ ရြံရွာစက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္ေသာ မင္းဆိုးမင္းယုတ္တို႔၏ အစုအဖြဲ႔သည္ ႀကီးထြား လာသည္ႏွင့္အမွ် သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ ေႏွာက္ယွက္ ညွင္းပန္းမႈ အမ်ဳိးစုံရွိရကား ထင္ေပၚ စြာ မေနဝံ့ေတာ့ဘဲ အစြန္းအဖ်ား၊ ေတာေျခမ်ားသုိ႔ ဖဲခြာ ေရွာင္ၾကဥ္ သြားၾကမည္ျဖစ္သည္။ လူမိုက္တို႔ ႀကီးစုိးေသာ အခ်ိန္သည္ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ေနရာမရ ဖဲၾကဥ္ ခံရၾကသည္မွာ ဓမၼပင္ျဖစ္သည္။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား နည္းပါးလာေသာအခ်ိန္တြင္ လူဆိုးလူမိုက္တို႔ ႀကီးစိုး ေနရကား အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လက္ေအာက္ငယ္မ်ားသည္ မ်က္ႏွာလိုမ်က္္ႏွာရျဖင့္ အက်င့္စာရိတၱတို႔ကို စြန္႔ပယ္ၿပီး လူမိုက္မ်ား၏ အခိုင္းအေစျဖစ္ အမ်ားအျပား ျပဳလုပ္လာတတ္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ ျပည္သူလူထု အခ်ဥ္ဖတ္ ျဖစ္သြားေတာ့သည္သာ။ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ သခင္အားရ ကြ်န္ပါးဝဆိုသည့္နည္းတူ လူမ်ဳိးေရး အဓိက႐ုဏ္း၊ ဘာသာေရး အဓိက႐ုဏ္း စသည့္ ႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔ ေျဖရွင္းရန္ခက္သည့္ ျပႆနာမ်ားစြာကို ျဖစ္ေပၚေစရန္ ေအာက္ေျခမွ ျပည္သူ႔ အခ်ဥ္ဖတ္တုိ႔သည္ သခင္အားရေစရန္ ထမင္းနပ္မွန္ရန္ တနပ္စားညဏ္တို႔ျဖင့္ ျပႆနာ မ်ားကို ဖန္တီးၾကေတာ့သည္။ ျပည္သူ႔ အခ်ဥ္ဖတ္ အမ်ားစုသည္ ေလာကဝတ္၊ ဓမၼဝတ္တို႔ကို ေသြဖီကာ ပ်င္းရိျခင္း၊ လက္ေက်ာမတင္း၊ ခိုး၊ ဆိုး၊ လုယက္ေနၾကေသာ အက်င့္ပ်က္ ပုဂၢဳိလ္ မ်ားသာ အလုပ္မလုပ္ဘဲ အေခ်ာင္ေနခ်င္သည့္အတြက္ သခင္အားရလုပ္တတ္ၾကေပသည္။ ျပည္သူလူထုမွ ထိုမင္းဆိုးမင္းယုတ္မ်ားကို အလိုမရွိေသာအခ်ိန္၊ အေျခခံျပႆနာမ်ားကို အျမန္ ေျဖရွင္းရန္ အျပင္းအထန္ ေတာင္းဆိုေနေသာ အခ်ိန္တို႔၌ ထိုသုိ႔ အဓက႐ုဏ္းစရွိေသာ ျပႆနာမ်ားကို ဖန္တီးကာ အေျခခံျပႆနာမ်ားကိုလည္း မရွင္း၊ အာဏာကိုလည္း လက္မ လႊတ္ဘဲ အခ်င္းခ်င္း ျပႆနာတက္ေစၿပီး ႏိုင္ငံအတြင္း တည္ၿငိမ္မႈကို အေၾကာင္းျပကာ လက္နက္အားကိုးျဖင့္ အာဏာကို သိမ္းပိုက္ေတာ့သည္။ ဤသည္မွာ စစ္မွန္ေသာ ေအးခ်မ္း သာယာသည့္ ႏုိင္ငံေတာ္ထူေထာင္ၾကမည့္ ျပည္သူတို႔၏ သတိထားဖြယ္ တခုပင္ ျဖစ္သည္။
ယေန႔ကမၻာႀကီးသည္ အကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ အိမ္သဖြယ္ျဖစ္ရကား မိမိတို႔၏ အိမ္၌ ယုတ္ညံ့၊ ဆိုသြမ္းသူတို႔ မရွိေစရန္မွာ ကမၻာေပၚတြင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနၾကေသာ လူသားတိုင္းတြင္ တာဝန္ရွိၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏုိးေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ပို၍ တာဝန္ ရွိသည္။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ၊ အစုအဖြဲ႕တစု၊ နယ္ပယ္တခုတို႔တြင္ ဆိုးသြမ္း ယုတ္မာမႈမ်ားရွိလာလွ်င္ ထိုနယ္အသီးသီးတို႔ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္သက္ဆိုင္ေနၾကသည့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကပင္ ေျဖရွင္း ပို၍တာ ဝန္ရွိေပသည္။ တာဝန္ရွိသည္ႏွင့္အတူ မည့္သို႔မည္ပုံ ေျဖရွင္းရမည္ဆိုသည့္ နည္းလမ္းကို သိရန္ေရွးမဆြပင္ သိရန္လိုအပ္ ေနေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား ရရန္အတြက္ ႀကီးမားေသာ အေထာက္အပံ့ကား အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးေသာစိတ္၊ လြတ္လပ္ခ်င္း၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ လြတ္လပ္ခ်င္ေသာစိတ္တို႔ မရွိမျဖစ္ လိုေပသည္။ ထိုသုိ႔ ေကာင္းစြာ စိတ္ဆႏၵ ရွိပါမွာ နည္းလမ္းတို႔သည္လည္း ရရွိလာေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကို နည္း ေကာင္းေပးရန္၊ လမ္းေကာင္းညြန္ရန္ တျခား အမွန္တရား ျမတ္ႏုိးသူ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကလည္း ကူညီေစာင္မရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။
အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးတတ္ရန္၊ လြတ္လပ္ျခင္း၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ လြတ္လပ္ခ်င္ေသာ စိတ္အစဥ္တို႔ ျဖစ္ေပၚထြန္းကား လာေစရန္မွာ အဓိကအားျဖင့္ အထက္ပါဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း အေၾကာက္တရားကို တြန္းဖယ္ႏုိင္မွ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ မင္းဆိုး မင္းယုတ္တို႔၏ စကားတို႔ကို ေၾကာက္ၿပီး မလုပ္သင့္သည့္ အလုပ္၊ မျပဳသင့္သည္ အမႈတို႔ကို လုပ္ၾကရေပသည္။ ဤသည္မွာ ဘယာဂတိမည္၏။ ေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္ ပို၍ ဆိုးက်ဳိးမ်ားစြာ ျဖစ္ၾကရသည္။ ထိုေၾကာက္ျခင္းေၾကာက္ပင္ လြတ္လပ္ခ်င္ေသာ စိတ္တို႔ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားႏုိင္သည္။ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလွ်င္ လြတ္လပ္ျခင္း၏ အရသာကိုလည္း မခံစားရေတာ့။ ထိုအေၾကာက္တရားတို႔ကို ငယ္စဥ္ကပင္ ခံစားရသည့္အတြက္ မိမိတို႔အမ်ဳိးဆက္မ်ားကို ဆိုဆုံးမသည့္အခါ ထိုအေၾကာက္တရားေၾကာင့္ပင္ “ အာဏာရွိသူတို႔၏ အႀကိဳက္ကို လိုက္ရ တယ္။ အာဏာရွိသူတို႔က လုပ္ခိုင္းသမွ်ကို ႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ လုပ္ရတယ္။ မွားမွား မွန္မွန္ ျပန္မေျပာနဲ႔။ အထက္ကစိတ္ဆိုးရင္ မင္းပဲခံရမွာ။ သူတို႔ သေဘာက်ေအာင္ေနရတယ္။ ဒါမွႀကီးပြားခ်မ္းသာမွာ” စသည့္ တရားလက္လြတ္ ေျပာဆို ဆုံးမၾကေတာ့၏။ ထိုသို႔ ဆုံးမမႈေအာက္တြင္ ႀကီးပ်င္းလာရေသာ အမ်ဳိးဆက္သည္ အမ်ဳိးေကာင္း အမ်ဳိးသန္႔ လုံးဝ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေခ်။ ဤသည္မွာ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚရေသာ အဆိုးက်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္။ မဟုတ္၊ မမွန္၊ မတရား၊ သဘာဝမက်၊ ဓမၼမဟုတ္သည္မ်ားကို ျပန္လည္ ေခ် ဖ်က္ျခင္း၊ ေျပာဆိုတင္ျပျခင္း၊ တာဆီးျခင္းတုိ႔ကို အမွန္ပင္ ျပဳလုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ မျပဳလုပ္ဘဲ ေၾကာက္ရြံ႕ေနလွ်င္ မေၾကာင့္သင့္သည္ကို ေၾကာက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဟုတ္သည္၊ မွန္သည္၊ တရားသည္၊ သဘာဝက်သည္၊ ဓမၼဓိ႒ာန္က်သည့္ အရာတုိ႔၌ မေၾကာက္မရြံ႕ပဲ လူတြင္က်ယ္ လုပ္ကာ ျပန္လည္ ေခ်ပျခင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ ဆဲဆိုျခင္း၊ တားဆီးပိတ္ပင္ျခင္း စသည္တို႔မွာ ျပဳလုပ္ ေကာင္းေသာ အရာမဟုတ္ပါ။ အရာမဟုတ္သည္ကို လူတြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး အေၾကာက္တရား ကင္းမဲ့စြာ လုပ္ေလလွ်င္ ေၾကာက္ရမည္ကို မေၾကာက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ငါးသူမ်ဳိးငါးပါးတြင္ ပါဝင္ေသာ ခိုးသူ၊ ေမြခံသားသမီးဆိုတို႔လည္း ထိုေၾကာက္ျခင္း တရားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕ႏုိင္သည္။ ထုိေၾကာက္ျခင္းတရားေၾကာင့္ လမ္းညြန္မႈမ မွန္ကန္ေတာ့ဘဲ သားသမီးမ်ားကို ေကာင္းေစခ်င္လုိ႔မရႏိုင္ပါ။ မိမိကိုယ္တိုက္၌ ဘယာဂတိမွ လြတ္ကင္းၿပီး လမ္းညြန္မႈမွန္ကန္ပါမွာ သားသမီးမ်ားမွာလည္း လမ္းမွန္ကိုေလွ်ာက္ႏုိင္ေသာ အေမြခံသားသမီးေကာင္းျဖစ္ႏိုင္
ထိုအေၾကာက္တရား ကင္းရွင္းေစလိုလွ်င္ ကိုယ္က်င့္သီလျပည္စုံေအာင္ ေစာင့္ထိန္း ႏိုင္ရမည္။ ကိုယ္က်င့္သီလျပည့္စုံေသာသူသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယံုၾကည္မႈရွိၿပီး လိမ္ညာေျပာ ဆိုျခင္း၊ ဂတိလိုက္စားတို႔ မလုပ္ခ်င္္ေတာ့ပါ။ ကိုယ္က်င့္သီလျပည့္စုံေသာသူသည္ စိတ္ဓာတ္ ႀကံ႕ခိုင္ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ အေၾကာက္တရားတို႔ျဖင့္ ခ်ိန္ေခ်ာက္ေစကာမူ ေၾကာက္ ရြံ႕ တုန္လႈပ္မႈ မရွိေတာ့ပါ။ ထိုေၾကာင့္ ငါးပါး၊ ရွစ္ပါးစေသာ သီလမ်ားကို ခါးဝတ္ပုဆိုးကဲ့သို႔ ကြ်တ္မက်ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းဖို႔လိုအပ္ေပသည္။ ခြ်တ္၍ မရႏိုင္ေအာင္ ထိုသူ၏ စိတ္ဓာတ္ မွာလည္း ခိုင္မာေနေတာ့သည္။ အဂတိေလးပါးမွလည္း လြတ္ေတာ့သည္သာ။ ထုိအေၾကာက္ တရားသည္ အဂတိေလးပါးတို႔တြင္ ပါဝင္ၾကသည္။ ဂတိငါးပါးဟူသည္ကား (၁) ဆႏၵာဂတိ၊ (၂) ေဒါသာဂတိ၊ (၃) ေမာဟာဂတိ၊ (၄) ဘယာဂတိ ဟူသတည္း။ လူတို႔ေျပာဆိုေနၾကေသာ အဂတိလိုက္သည္ဟူမွာ ဤအဂတိ ေလးပါးတုိ႔ ပင္တည္း။ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ အဂတိလိုက္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းေၾကာင့္ အဂတိလိုက္ျခင္း၊ ေတြေဝျခင္းေၾကာင့္ အဂတိလိုက္ျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္း ေၾကာင့္ အဂတိလိုက္ျခင္း ထိုအဂတိ ေလးပါးတုိ႔သည္ ယၡဳဘဝ၊ ေနာက္ဘဝမ်ားတြင္ အရိပ္ကဲ့ သုိ႔ လိုက္ပါ၍ ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးမႈကို ေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ အမွန္ပင္မလုပ္ထိုက္ေပ။
ယေန႔ဗမာႏိုင္ငံတြင္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားျဖစ္ကုန္ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားပင္ ထိုအဂတိႏွင့္ မကင္းႏုိင္ျဖစ္ေနၾကသည္ကို ျမင္ႏုိင္ပါသည္။ ရွင္းပါဦးမည္ ၂၀၀၇ ခု၊ စက္တာဘာလတြင္ သံဃာေတာ္မ်ား စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္ ပရိတ္ရြတ္သည္ကို အစိုးရ အမည္ခံထားသူမ်ား ရက္ စက္စြာ ၾကမ္းဖက္ႏွိမ္ႏွင္း၊ သတ္ျဖတ္၊ ရိုက္ႏွက္ၾကသည္။ ထိုသုိ႔ လူမဆန္စြာ ျပဳလုပ္ လွ်က္ရွိေသာ လုပ္ရပ္ကို ျမင္ပါလွ်က္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ တားဆီးျခင္း၊ ေဖ်ာင္းျဖ ေျပာဆိုျခင္း၊ အျခင္းျခင္းသင့္ျမတ္ရန္အတြက္ ညွိႏႈိင္းအေျဖရွာၾကရန္ တိုက္တြန္းေျပာဆိုမႈ လုံးဝ (လုံးဝ) မထြက္ေပၚလာသည္မွာ ရဟန္းငယ္၊ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ သာသနာေတာ္အတြင္ အမွန္ပင္ရင္ေလးမိပါသည္။ ဤသို႔မဆိုမေျပာ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္း သည္ပင္လွ်င္ ဆက္လက္ၾကမ္းဖက္၊ သတ္ျဖတ္ႏုိင္သည္ဟု တိုက္တြန္းလိုက္သည္ဟု ယူဆရ ေပလိမ့္မည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား မဆိုထားဘိ၊ လူသား၊ တိရိစၦာန္၊ အသက္ရွိသတၱဝါမ်ားကို ညွင္းပန္းႏွိက္စက္သည္ ျမင္လွ်င္ပင္ သူေတာ္ေကာင္းပီပီ တားျမစ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ယၡဳမွာမူ မိမိတို႔ တပည့္သာဝက ပါမွန္း သိလွ်က္ ပင္ျဖစ္သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟူ၍လည္း သိသည္။ ျပည္သူလူထုမ်ားဟူ၍ သိသည္ျဖစ္ပါ လွ်က္ႏွင့္ တားျမစ္မႈမရွိဘဲ ဆိတ္သုဥ္းစြာေနျခင္းသည္ အဂိေလးပါးမွ တပါးပါးႏွင့္ ညိစြန္း ေနသည္ဟု စာေရးသူယူဆပါသည္။ မည္သည့္ကိစၥရပ္မဆို ညင္သာစြာ ေျဖရွင္းရေကာင္း သည္သာ။ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ၿမိဳ႕ျပင္သို႔ထြက္ၿပီး အၾကမ္းဖက္ေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ ျပည္သူ လူထုမ်ား က်န္းမာခ်မ္းသာေစရန္ ပရိတ္ရြတ္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ ပရိတ္ရြတ္သည္ကို ၾကမ္းဖက္၊ ႏွိမ္ႏွင္း၊ သတ္ျဖတ္၊ ႐ိုက္ႏွက္သည္မွာ လူဆန္ပါသေလာ၊ သူေတာ္ေကာင္း အလုပ္ဟုတ္သေလာ။ ထိုျပႆနာတြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ သံဃာ့မဟာနာယက အဖြဲ႕တြင္ ႀကီးမားစြာ တာဝန္ရွိပါသည္။ သံဃာ့မဟာ နာယက အဖြဲ႕ဟူသည္မွာ သာသနာေတာ္ တိုးတက္ ျပန္႔ပြားေရး၊ တည့္တ့ံခိုင္ၿမဲေရးတို႔အတြက္ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ အစိုးရမည္ခံသူမ်ား၏ လက္ကိုင္တုတ္မဟုတ္၊ ေထာက္တိုင္ မဟုတ္ပါ။ ယေန႔အထိ ဗမာႏုိင္ငံတြင္ သာသနာေတာ္ တည္တံ့ေနျခင္းမွာ ေထာက္ပံ့သူ ျပည္သူ (ဒါယိကာ/ ဒါယိကာမ) မ်ား ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဆရာႏွင့္ ဒကာ၊ ဒကာႏွင့္ ဆရာဟူ၍ ညီညြတ္ လက္တြဲပါမွ သာသနာေတာ္ျမတ္ႀကီးလည္း ဆက္လက္တည္ၿမဲ ႏုိင္မည္သာ ျဖစ္သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား ဆင္းရဲၾကပ္တည္းလွ်င္ ဒါယိကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားမွာ ေနမထိ ထိုင္မသာျဖစ္လွ်က္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကလွ်က္ သာသနာေတာ္ သဒၶါပြားကာ မည္သို႔ အေျခအေန ကိုပင္ေရာက္ေစကာမူ ေစာက္ေရွာက္ၾကသည္သာ။ ယၡဳမူ ဒါယိကာ၊ ဒါယိကာမ မ်ားတြင္ ဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ပင္လယ္ေဝလွ်က္ရွိပါသည္။ ထိုသို႔ဒုကၡေရာက္ေနၾကသည္ကို သံဃာေတာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားမွလည္း သိပါလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ သိပါလွ်က္ႏွင့္ ဒါယိကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားအတြက္ ေရွး႐ႈကာ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား မလုပ္ျခင္းသည္ ဒါယိကာ၊ ဒါယိကာမ မ်ားအေပၚ မသိက်ဳိးကြ်ံ႕ျပဳေနၾကသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ဆြဲမိပါသည္။
အကယ္၍ အမွန္တကယ္ပင္ အထက္က တင္ျပသလို မသိက်ဳိးကြ်ံျပဳေနသည္ မွန္လွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသုိ႔ မသိက်ဳိးကြ်ံျပဳေနၾကပါသနည္းဟု ေမးခြန္းထုတ္ရပါေတာ့မည္။ ရရွိၿပီးေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာကို မထိုက္ခိုက္ မပ်က္စီးေစရန္ သူရန္တို႔၏ အလိုကို လိုက္ျခင္းေလာ။ သုိ႔တည္းမဟုတ္ တပည့္ဒကာ၊ဒကာမမ်ားမွ တိုက္႐ိုက္မေလွ်ာက္ၾကား ၍ေလာ၊ ကိုယ့္အား တိုက္႐ိုက္လာ၍ မထိခိုက္ေသး၍ေလာ၊ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈဟူ၍ ျပည္သူျပည္သားတို႔အား ဥေပကၡာျပဳကာ ေနသာသလို ေနျခင္းပင္ေလာ၊ လာဘ္လာဘႏွင့္ ရာထူဂုဏ္သိမ္ကို လိုလားေတာင့္၍ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ အာဏာပိုင္ဆိုသူ (အဓမၼဝါဒီမ်ားအား) ဖားယားေနျခင္းပင္ေလာဟု ရွည္လ်ားေသာ ေမးခြန္းကို ထုတ္ပါ၏။
မေျဖခ်င္လွ်င္ သက္သာသလို ေနႏိုင္ပါသည္၊ ခါတိုင္းကဲ့သို႔ ဆိတ္ဆိတ္သာ ေနေတာ္မူၾကပါ။ ေျဖလိုလွ်င္လည္း အခါမဆိုင္းဘဲ အမွန္တရားတို႔ကို ထုတ္ေဖာ္ဖြင့္ဟ ေျပာဆိုၾကပါ။ မ်ားျပားစြာေသာ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တလွ်က္ရွိေသာ ခ်မ္းသာ၍ သာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ရွိေသာ သတင္းကိုသာ ၾကားလိုၾကပါ၏။ ေကာင္းမြန္သင့္ျမတ္ေသာ လုပ္ရပ္ တို႔ကိုသာ ျမင္လိုၾကပါ၏။ မွန္ကန္ပြင့္လင္း အေနာက္အၾကဴတို႔ကင္းေသာ တရားတို႔ကိုသာ သိလိုၾကပါ၏။ ထုိ႔သို႔မဟုတ္ပါဘဲ မည္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာဟု စိတ္ႏွလုံးပိုက္၍ ပဲခူးသုိ႔ေရာက္ေရာက္၊ စစ္ကိုင္းသုိ႔ေရာက္ေရာက္ ေလွာ္ခ်င္ရာေလွာ္၍ ကပ္ခ်င္ရာ ကပ္ႏိုင္ ပါသည္။ ထို႔သို႔လွ်င္ သာသနာေတာ္ႀကီးလည္း ၾကာကဲ့သုိ႔ မပြင့္လန္းႏိုင္ ေတာ့ဘဲ ေရျဖင့္ေသာ ဒကာ၊ ဒကာမ ျပည္သူမ်ားမွာ ႐ြံ႕ညြန္မ်ားကဲ့သုိ႔ ႐ြံရွာဖြယ္ျဖစ္ ပါလိမ့္မည္။
ဗမာႏုိင္ငံတြင္ သမဏ ရေသ့ ရဟန္းဟူသည္မွာ တိုင္းျပည္၏ ဥေသွ်ာင္လည္းျဖစ္၏။ အႀကီးအကဲလည္း ျဖစ္၏၊ ဆရာလည္းျဖစ္၏၊ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္၏၊ မွီခိုရာျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားျဖစ္ေသာ ျပည္သူတို႔သည္ ဆရာသခင္ ေက်းဇူးရွင္တို႔၏ အစြမ္းသတၱိျဖင့္ ေကာင္းျမတ္မႈ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လုပ္ငန္းအစုစုတို႔ကို ျပဳလုပ္ၾက၍ ငါတို႔အား ကယ္တင္ၾကလိမ့္ မည္ဟု ဖူးတေမာ္ေမာ္ျဖင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါေတာ့သည္။
ထိုေၾကာင့္ ဒကာ၊ ဒကာမ ျပည္သူတို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနၾကေသာ ဆႏၵမ်ားကို မျဖည့္ဆည္းဘဲ လႊဲဖယ္ေရွာင္ၾကဥ္ေနၾကမည္ဆိုလွ်
ထိုသုိ႔ ေတာင္းပန္ၿပီး၍ မေၾကာက္သင့္၊ မေၾကာက္ထုိက္၊ မေၾကာက္အပ္ေသာ တရားတို႔ကို မေၾကာက္ၾကေစရန္ ေကာင္းျမတ္စိတ္ထားျဖင့္ ရည္သန္၍ တပည့္ ဒကာ၊ ဒကာမ ျပည္သူအေပါင္းတို႔အား ေဟာေဖာ္ညြန္ျပ ဆိုဆုံးမေတာ္မူၾကပါ။ ဆိုဆုံးမၿပီး၍လည္း မိမိတို႔ကိုယ့္တိုင္ ျပည့္သူတို႔၏ ေရွ႕မွာ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ျပေတာ္မူၾကပါ။ က်ေရာက္လာမည့္ ရန္မာန္ခပ္သိမ္းတို႔အားလည္း ဖယ္ရွားတန္လွ်င္ ဖန္ရွား၍၊ ပိတ္ပင္တန္လွ်င္ ပိတ္ပင္ေတာ္ မူၾကပါ။
ထိုသုိ႔ ဆရာဒကာ ညီညာစြာ စုေပါင္းကာျဖင့္ တစုတက်ိပ္မွ် ထိုလူနည္းစု မိစၦာဝါဒီ အစိုးရမည္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္တို႔အား ဖယ္ရွားသုတ္သင္ရန္ အခ်ိန္အားျဖင့္ တန္ပါၿပီ။ သင့္ျမတ္ပါၿပီ။ ထိုအဓမၼဝါဒမ်ား မႀကီးထြားေသခင္ အခ်ိန္မီ ဖယ္ရွား သုတ္သင္မွလည္း လြယ္ကူစြာ တိုေတာင္းေသာ ကာလအတြင္း၌ ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိပါလိမ့္မည္။ ထုိသုိ႔ ေအာင္ျမင္မွလည္း သာသနာေတာ္လည္း တိုးပြားစည္ပင္၍ ျပည္သူမ်ားျဖစ္သည့္ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔ ႐ြင္တၿပဳံးၿပဳံး ေအးခ်မ္းသာယာစြာျဖင့္ ေခတ္မီေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို အတားအဆီးပိတ္ပင္မရွိ လြယ္ကူေခ်ာေမာစြာ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မည္တည္။
အမရပူရ (ေတာင္ၿမိဳ႕) မဟာဂႏၶာ႐ုံေက်ာင္းတိုက္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ သာသနာေတာ္အက်ဳိးငွာ က်ဴးရင့္ေတာ္မူသည့္ အတိုင္း ရဲမာန္ရဲေသြး၊ ရဲစိတ္ေမြးလ်က္၊ ရဲေသြးနီနိ စီရရီျဖင့္ဟု ယခုမ်က္ေမွာက္ ရွိေနၾကသည့္ အရိယာသံဃာ၊ သမုတိသံဃာတို႔အား အမ်ားျပည္သူ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔၏ ခ်မ္းသာစီးပြားကို ဦးတည္ထား၍ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ အေရးတို႔ကို ေဆာင္႐ြက္မူၾက ပါကုန္ေလာ့ဟု လက္ဆယ္ျဖာ ထိပ္မွာဖိုး၍ သုံးႀကိမ္သုံးခါ ႐ိုေသစြာ ရွိခိုးကာျဖင့္ ေတာင္းပန္လိုက္ရ ပါသတည္း။
မိစၦာဝါဒီ၊ ခိုင္မာတည္၍
အကုသိုလ္မ်ား၊ ရန္မ်ဳိးငါးေၾကာင့္
ပ်က္ျပားဗိုလ္လူ၊ မ်ားျပည္သူတို႔
မိစၦာဝါဒ၊ တသၾကလည္း
မကူမကယ္၊ ခ်မ္းသာပယ္၍
ဆင္းရဲၿမဲသာ ျဖစ္မည္တည္း။
ဓမၼဝါဒီ၊ ၿမဲစြာတည္၍
အကုသုိလ္မ်ား၊ ရန္မ်ဳိးငါးေၾကာင့္
မပ်က္မျပား၊ ခ်မ္းသာပြား၍
ကုသုိလ္တရား၊ သီလထားကာ
ဝမ္းသာၾကမည္ ၿမဲၿမဲတည္း။
ခ်မ္းသာၾကမည္ ၿမဲၿမဲတည္း။
လန္းျဖာၾကမည္ ၿမဲၿမဲတည္း။
အရွင္ဓမၼ (ေဒလီ)